تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه چیست؟

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه در جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است. سوئیچ‌های مدیریتی امکان کنترل دقیق‌تر و سفارشی‌سازی تنظیمات را فراهم می‌کنند در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی راه‌اندازی ساده‌تری دارند و نیازی به پیکربندی ندارند. در این مقاله، ویژگی‌ها و تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه به‌صورت کامل مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان می‌توانید بر اساس نیازهای شبکه نوع مناسب سوئیچ را انتخاب و برای خرید اقدام کنید. برای خرید سوئیچ شبکه روی لینک بزنید یا با شماره 0218363 تماس بگیرید و از مشاوره رایگان متخصصین فالنیک استفاده کنید.

سوئیچ شبکه را با گارانتی معتبر بخرید

فالنیک ایران HP، بهترین سوییچ های شبکه بازار ایران را با گارانتی معتبر و خدمات گسترده پس از فروش به شما عرضه می‌کند. قبل از خرید می‌توانید از مشاوره تخصصی رایگان کارشناسان ما استفاده کنید. برای مشاهده لیست محصولات کلیک کنید.

خرید سوئیچ شبکهمشاوره تلفنی رایگان

معرفی سوئیچ در شبکه

سوئیچ در شبکه، هسته اصلی شبکه محلی است و وظیفه اتصال دستگاه‌ها را به عهده دارد تا انتقال داده‌ها به‌طور بهینه انجام شود. سه نوع اصلی سوئیچ عبارت‌اند از:

1. سوئیچ مدیریتی – Managed Switch
2. سوئیچ مدیریتی هوشمند – Smart Managed Switch
3. سوئیچ غیرمدیریتی – Unmanaged Switch

برای آشنایی با سوئیچ شبکه و آشنایی با ویژگی‌ها، کاربردها و انواع آنها، می‌توانید مقاله «سوئیچ چیست؟ معرفی انواع سوئیچ شبکه» را مطالعه کنید. در ادامه به معرفی و بررسی دقیق این سه نوع سوئیچ می‌پردازیم و تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه و تفاوت هر سه نوع را بیان می‌کنیم.

سوئیچ مدیریتی چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

سوئیچ مدیریتی، دستگاهی در شبکه است که ویژگی‌هایی مانند مدیریت لایه دو و قابلیت‌های امنیتی مانند امنیت پورت را دارد. سوئیچ‌های مدیریتی به کاربران اجازه می‌دهند هر پورت را به تنظیمات دلخواه تغییر دهند، بنابراین امکان مدیریت، پیکربندی و نظارت بر شبکه را به روش‌های مختلف فراهم می‌کند. این سوئیچ‌ها کنترل بیشتری بر نحوه انتقال داده‌ها در شبکه و دسترسی کاربران به اطلاعات ارائه می‌دهند.

کاربرد سوئیچ مدیریتی، بیشتر در جهت کنترل و نظارت بیشتر و کامل روی شبکه است. در واقع، ویژگی‌های زیر کاربرد سوئیچ مدیریتی را مشخص می‌کنند:

1. قابلیت استقرار در طیف گسترده‌ای از توپولوژی‌ها مانند حلقه (Ring)، مش (Mesh)، استکینگ (Stacking) و تجمیع (Aggregation) که امکان افزونگی و قابلیت اطمینان بیشتر را فراهم می‌کنند.
2. مدیریت و عیب‌یابی آسان شبکه‌های بزرگ از طریق مدیریت از راه دور سوئیچ، شبکه‌های تعریف‌شده با نرم‌افزار (SDN)، دسترسی به داده‌های تله‌متری برای مشاهده جریان ترافیک، و تامین برق دستگاه‌های نهایی.
3. ویژگی‌های امنیتی پیشرفته برای کنترل دسترسی به شبکه، نظارت بر حملات و کمک به رفع مشکلات امنیتی در صورت وقوع نفوذ.
4. بهینه‌سازی عملکرد دستگاه‌ها و برنامه‌های شبکه از طریق ویژگی‌های کیفیت خدمات (QoS) برای اولویت‌بندی ترافیک و گروه‌بندی دستگاه‌هایی که از خدمات مشترک استفاده می‌کنند.
5. اغلب دارای کنسول قابل دسترسی از راه دور (رابط خط فرمان یا وب) هستند که به مدیران اجازه می‌دهد مدیریت از راه دور سوئیچ و تغییرات پیکربندی را از مکان‌های مختلف اعمال کنند.
6. سوئیچ مدیریتی برای مدیریت و پیکربندی، آدرس IP دارد اما همچنان از آدرس‌های MAC برای انتقال بسته‌ها بین دستگاه‌ها استفاده می‌کنند.
7. سوئیچ‌های مدیریتی اغلب پروتکل مدیریت ساده شبکه (SNMP) را ارائه می‌دهند که به کاربران اجازه می‌دهد وضعیت سوئیچ و پورت‌های منفرد آن را نظارت کنند. SNMP همچنین آمارهایی مانند میزان استفاده از پورت، میزان گذردهی ترافیک، خطاهای شبکه، وضعیت پورت‌ها و سایر شاخص‌های عملکردی را فراهم می‌کند. مدیران شبکه می‌توانند این داده‌ها را در طول زمان ردیابی کرده و از آن‌ها برای رفع مشکلات و مدیریت ظرفیت شبکه استفاده کنند.
8. سوئیچ‌های مدیریتی از پروتکل STP – Spanning Tree پشتیبانی می‌کند. STP مکانیزمی حیاتی در شبکه‌های اترنت است که از ایجاد حلقه‌های ارتباطی جلوگیری می‌کند. این پروتکل مسیرهای اضافی بین سوئیچ‌ها را شناسایی کرده و در صورت لزوم، آن‌ها را غیرفعال می‌کند تا پایداری شبکه حفظ شود و طوفان‌های پخشی (Broadcast Storms)  ایجاد نشوند.
9. انعکاس پورت (Port Mirroring) قابلیتی در سوئیچ‌های مدیریتی شبکه است که اجازه می‌دهد ترافیک یک پورت خاص به پورت دیگری کپی و ارسال شود. این ویژگی بدون اینکه عملکرد اصلی شبکه را دچار اختلال کند برای مانیتورینگ، تحلیل و عیب‌یابی شبکه به کار می‌رود. همچنین می‌تواند به سیستم‌های تشخیص نفوذ متصل شود تا فعالیت‌های مشکوک و تهدیدات سایبری را شناسایی کند.
10. سوئیچ مدیریتی از تجمیع لینک (Link Aggregation) پشتیبانی می‌کند. مدیران شبکه می‌توانند چندین پورت را به‌صورت مجازی ترکیب کنند تا لینک‌های تجمیع‌شده‌ای را ایجاد کنند که داده‌ها را با سرعت دو، چهار یا هشت برابر سرعت یک لینک واحد منتقل کند.
11. پورت‌های سوئیچ مدیریتی را می‌توان به‌عنوان ترانک (Trunk) پیکربندی کرد. این فرآیند تجمیع پورت‌ها فریم‌های داده را با شناسه VLAN برچسب‌گذاری می‌کند و چندین فریم VLAN را از طریق یک لینک واحد منتقل می‌کند. پورت‌های Trunk اغلب برای اتصال دو سوئیچ به یکدیگر یا اتصال سوئیچ به سرور مجازی که نیاز به دسترسی به  VLAN‌های متعدد دارد، استفاده می‌شوند.
12. VLAN در سوئیچ مدیریتی، امکان تفکیک منطقی شبکه را فراهم می‌کند به‌گونه‌ای که دستگاه‌های متصل به یک سوئیچ بدون نیاز به جداسازی فیزیکی می‌توانند در گروه‌های مستقل قرار بگیرند. این ویژگی باعث افزایش امنیت شبکه، بهینه‌سازی ترافیک، بهبود عملکرد شبکه و ساده‌تر شدن مدیریت شبکه را می‌کند.

این قابلیت‌ها سوئیچ‌های مدیریتی را به گزینه‌ای ایده‌آل برای شبکه‌های حساس و سازمان‌های بزرگ تبدیل می‌کنند.

برای آشنایی با مدل‌های مختلف سوئیچ شبکه می‌توانید مقاله بهترین سوئیچ‌های شبکه را مطالعه کنید.

سوئیچ غیر مدیریتی چیست و چه کاربردی دارد؟

سوئیچ‌های غیرمدیریتی دارای قابلیت اتصال و شروع به کار یعنی Plug-and-Play  هستند، قابلیتی که فرآیند پیکربندی را ساده کرده و نیاز به مداخله دستی را کاهش می‌دهد. در این فرایند برای تعیین پارامترهای اتصال مانند نرخ انتقال داده و تنظیمات دوپلکس، از پورت‌های با مذاکره خودکار (Autonegotiated Ports) استفاده می‌شود.

سوئیچ‌های غیرمدیریتی جدول MAC Address  را حفظ می‌کنند. این جدول به‌صورت پویا آدرس MAC هر دستگاه متصل به سوئیچ را یاد می‌گیرد، آن‌ها را ردیابی کرده و به پورت سوئیچ مربوطه نگاشت می‌کند. وجود جدول آدرس MAC به این معنی است که سوئیچ‌های شبکه غیرمدیریتی برای هر پورت، یک دامنه برخورد جداگانه فراهم می‌کنند که موجب کاهش برخوردها و تداخل‌های شبکه می‌شود.

برخورد (Collision) زمانی رخ می‌دهد که دو دستگاه در یک دامنه به‌طور هم‌زمان اقدام به ارسال داده کنند. در این صورت، سوئیچ هر دو بسته را کنار می‌گذارد و دستگاه‌های انتهایی مجبور به ارسال مجدد داده می‌شوند. دامنه برخورد (Collision Domain) یک مرز شبکه‌ای در لایه دو است که دستگاه‌ها می‌توانند یک فریم پخشی ارسال کرده و به تمامی دستگاه‌های موجود در آن بخش دسترسی پیدا کنند.

ویژگی‌های سوئیچ‌های غیرمدیریتی با قابلیت‌های اتصال پایه و هزینه کم، شامل موارد زیر است:

1. نصب سریع و ساده و بدون نیاز به پیکربندی، مهمترین ویژگی و کاربرد سوئیچ غیرمدیریتی است.
2. از آنجایی که سوئیچ غیرمدیریتی فاقد رابط مدیریتی است، از شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) پشتیبانی نمی‌کند بنابراین تمام دستگاه‌های متصل به سوئیچ در یک دامنه پخشی (Broadcast Domain) قرار می‌گیرند.
3. سوئیچ غیرمدیریتی در توپولوژی‌های ساده شبکه مانند ستاره‌ای (Star) و زنجیره‌ای (Daisy Chain) محدودیت دارد.
4. قابلیت ایجاد و ذخیره جداول آدرس MAC دارد بنابراین مدیریت ترافیک را بهبود می‌دهد و عملکردی بهتر نسبت به هاب‌های اترنت ارائه می‌کند.
5. سوئیچ غیرمدیریتی بین ترافیک چندپخشی (Multicast) و ترافیک پخشی (Broadcast) تمایزی قایل نیست بنابراین می‌تواند منجر به ازدحام شدید شبکه و طوفان‌های پخشی شود؛ مشکلی که به‌ویژه برای دستگاه‌های صنعتی IoT که به ترافیک چندپخشی برای دستورات دستگاه متکی هستند، اهمیت دارد.
6. سوئیچ‌های غیرمدیریتی نیازی به آدرس‌های IP ندارند، زیرا تنها بر ارسال فریم‌های اترنت، متمرکز هستند و از آدرس MAC برای تعیین مسیر ارتباطی میان دستگاه‌های شبکه استفاده می‌کنند.

سوئیچ‌های غیرمدیریتی در نظارت و مدیریت شبکه، محدودیت دارند؛ زیرا فاقد ابزارهای کنترلی و تنظیمات پیشرفته هستند. این نوع سوئیچ‌ها امکان بررسی ترافیک شبکه، مانیتورینگ پورت‌ها، پشتیبانی از SNMP و VLAN، تنظیم کیفیت خدمات (QoS) و مدیریت امنیتی را ندارند. به همین دلیل، در شبکه‌های پیچیده و سازمانی که نیاز به کنترل و بهینه‌سازی دارند استفاده از این سوئیچ‌ها توصیه نمی‌شود.

کاربرد سوئیچ غیرمدیریتی در شبکه‌های کوچک و خانگی یا برای افزودن گروه‌های موقتی دستگاه‌ها به یک شبکه بزرگ‌تر است. این سوئیچ‌ها برای افزایش تعداد پورت‌های اترنت و اتصال نقاط مهم شبکه یا دستگاه‌های لبه‌ای در شبکه‌های مستقل کوچک مناسب هستند.

سوئیچ مدیرییتی هوشمند چیست و چه کاربردی دارد؟

سوئیچ‌های مدیریتی هوشمند ترکیبی بین سوئیچ‌های غیرمدیریتی و مدیریتی کامل هستند. این سوئیچ‌ها قابلیت‌های مدیریت پایه را از طریق رابط کاربری وب‌محور (GUI) ارائه می‌دهند که مدیران شبکه می‌توانند برای مدیریت و پیکربندی سوئیچ شبکه از آن استفاده کنند. این سوئیچ‌ها ویژگی‌های QoS پایه، پشتیبانی محدود از SNMP و برخی قابلیت‌های امنیتی پورت را نیز ارائه می‌دهند اما از مجموعه کامل ویژگی‌ها و سفارشی‌سازی‌های سوئیچ‌های مدیریتی پشتیبانی نمی‌کنند.

ویژگی‌های سوئیچ‌های مدیریتی هوشمند که تعادلی بین هزینه و قابلیت‌ها ارائه می‌دهند شامل مجموعه محدودی از گزینه‌های پیکربندی است که موجب کاهش هزینه و ساده‌تر شدن عملیات نسبت به سوئیچ‌های مدیریتی کامل می‌شود. بنابراین از نظر هزینه و پیچیدگی در سطح میان‌رده قرار دارند و برای کسب‌وکارهای کوچک تا متوسط مناسب هستند.

سوئیچ‌های مدیریتی هوشمند وب‌محور به عنوان راه‌حل مناسبی برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط شناخته شده‌اند، زیرا بزرگ‌ترین مزیت آن‌ها امکان تغییر پیکربندی سوئیچ شبکه بر اساس نیازهای خاص شبکه است. این سوئیچ‌های اترنت هوشمند به‌ویژه برای سازمان‌هایی که به مدیریت امنیت از راه دور، عیب‌یابی، مدیریت بصری شبکه و امنیت بالا نیاز دارند اما بودجه محدودی دارند مناسب هستند و مدیران شبکه می‌توانند ترافیک را نظارت و کنترل کنند و عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه را بهینه سازند.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه

یکی از مواردی که هنگام انتخاب نوع مناسب سوئیچ باید در نظر بگیرید، بررسی نیازهای شبکه و انتخاب بین سوئیچ مدیریتی و غیرمدیریتی است. در ادامه تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه را از شش جنبه مختلف بررسی می‌کنیم:

1. میزان کنترل و کارایی

مهمترین تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه، میزان کنترل شما بر تنظیمات سوئیچ است. سوئیچ‌های غیرمدیریتی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نیاز به پیکربندی تنظیمات ندارند و فقط وصل شده و شروع به کار می‌کنند. سوئیچ‌های مدیریتی کاملا قابل پیکربندی بوده و قابلیت سفارشی‌سازی دارند، امکان تنظیم سیاست‌ها، اولویت‌بندی ترافیک و کنترل دسترسی به شبکه را می‌دهند، و اطلاعات جامعی درباره عملکرد ارائه می‌کنند.

سوئیچ‌های مدیریتی با پشتیبانی از دسترسی از راه دور به تنظیمات و پروتکل‌های نظارتی مانند SNMP، NetFlow و داده‌های تله‌متری شبکه، به مدیران شبکه دید بهتری نسبت به عملکرد شبکه ارائه می‌دهند.

سوئیچ‌های مدیریتی نیاز به مدیر متخصص دارند که با مفاهیم پیکربندی سوئیچ شبکه و نظارت بر شبکه آشنا باشد و بتواند این مفاهیم را در تنظیمات سوئیچ اعمال کند در مقابل، سوئیچ‌های غیرمدیریتی با استفاده از فرآیند «اتصال و شروع به کار» نیاز به پیکربندی دستی ندارند. همچنین، این سوئیچ‌ها قابلیت مشاهده وضعیت شبکه از طریق پروتکل‌های نظارتی را ارائه نمی‌دهند.

2. قابلیت‌ها

سوئیچ‌های غیرمدیریتی فاقد ویژگی‌های پیشرفته هستند و بلافاصله پس از اتصال شروع به ارسال ترافیک می‌کنند و فقط اتصال پایه‌ای دستگاه‌ها را فراهم می‌کنند. این سوئیچ‌ها هیچ ویژگی خاصی ندارند، به جز مواردی که برای مذاکره در مورد سرعت انتقال داده و تعیین نوع دوپلکسینگ لینک‌ها لازم است. ویژگی منحصر به فرد سوئیچ‌های غیرمدیریتی، جدول آدرس MAC است که کمک می‌کند تعداد کلی پخش‌های ارسالی کاهش یابد و احتمال برخورد در دامنه ارتباطی محدود شود. این ویژگی یکی از تفاوت‌های کلیدی بین سوئیچ غیرمدیریتی و هاب اترنت محسوب می‌شود.

در مقابل، سوئیچ‌های مدیریتی طیف گسترده‌ای از قابلیت‌های قابل پیکربندی را در اختیار متخصصان IT قرار می‌دهند که امکان استقرار در سناریوهای متنوعی را فراهم می‌کند. این قابلیت‌ها بهینه‌سازی عملکرد و دسترسی شبکه را ممکن می‌سازند. ویژگی‌های سوئیچ‌های مدیریتی بسته به تولیدکننده و مدل متفاوت هستند، اما معمولا شامل موارد زیر می‌شوند:

1. پشتیبانی از پروتکل STP برای افزونگی سوئیچ‌ها و لینک‌ها بدون ایجاد حلقه‌های شبکه
2. امکان پیاده‌سازی کیفیت خدمات (QoS) برای اولویت‌بندی ترافیک حیاتی کسب‌وکار
3. پشتیبانی از VLAN جهت تقسیم‌بندی ترافیک شبکه
4. محدودسازی نرخ پهنای باند برای مدیریت مصرف منابع شبکه
5. انعکاس پورت برای تحلیل ترافیک شبکه
6. تجمیع لینک‌ها برای ترکیب چندین اتصال شبکه و افزایش ظرفیت انتقال داده

3. امنیت

امنیت شبکه شامل محافظت و تشخیص تهدیدات مربوط به داده‌ها و عملکرد سیستم می‌شود. سوئیچ‌های مدیریتی دارای تنظیمات امنیتی قابل پیکربندی شامل احراز هویت 802.1X، لیست‌های کنترل دسترسی (ACL)، امنیت پورت و VLAN‌های خصوصی هستند که به محافظت از شبکه و شناسایی تهدیدات کمک می‌کنند در حالی که سوئیچ‌های غیرمدیریتی فاقد قابلیت‌های امنیتی هستند.

4. هزینه

هزینه برای برخی کاربران، عامل مهمی در انتخاب نوع سوئیچ است. سوئیچ‌های غیرمدیریتی ارزان و بسیار ساده برای استفاده هستند و تعداد کمی از آنها به‌عنوان سطح سازمانی (Enterprise-Grade) شناخته می‌شوند. سازمان‌هایی که به سوئیچ‌های غیرمدیریتی علاقه‌مند هستند می‌توانند آن‌ها را مستقیم از تولیدکننده به‌صورت آنلاین یا از فروشگاه‌های بزرگ خریداری کنند.

در مقابل، سوئیچ‌های مدیریتی با تمام قابلیت‌های اضافی خود، هزینه بیشتری نسبت به سوئیچ‌های غیرمدیریتی دارند. همچنین برای استقرار، راه‌اندازی، مدیریت و نظارت آن‌ها به تخصص بیشتری نیاز است که مستلزم هزینه‌های اضافی برای جذب نیروهای ماهر جهت نگهداری شبکه است.

5. مقیاس پذیری

سوئیچ‌های غیرمدیریتی به دلیل عدم پشتیبانی از VLAN، Trunking پورت و QoS برای شبکه‌های ساده و کوچک با نیازهای پایه، مناسب هستند و مقیاس‌پذیری محدودی ارائه می‌دهند. این سوئیچ‌ها اغلب در شبکه‌های کسب‌وکارهای کوچک یا شبکه‌های خانگی استفاده می‌شوند.

در مقابل، سوئیچ‌های مدیریتی ویژگی‌های لازم برای پشتیبانی از معماری‌های شبکه مقیاس‌پذیر و رشد شبکه را فراهم می‌کنند و گزینه مناسب‌تری برای شبکه‌های بزرگ‌تر و شبکه‌هایی هستند که از فعالیت‌های حیاتی پشتیبانی می‌کنند.

6. کاربرد

سوئیچ‌های غیرمدیریتی اغلب در شبکه‌های بسیار کوچک و ساده با تعداد محدودی دستگاه (حدود دوازده دستگاه) استفاده می‌شوند. این شبکه‌ها نیاز حیاتی به امنیت و قابلیت دسترسی بالا ندارند و به راهکاری ساده برای اتصال دستگاه‌ها بدون پیکربندی پیچیده نیاز دارند.

کاربرد سوئیچ مدیریتی در شبکه‌هایی است که قابلیت اطمینان و امنیت، اهمیت بالایی دارند. این نوع سوئیچ‌ها در سازمان‌های بزرگ، کسب‌وکارهای سطح سازمانی، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و نهادهای دولتی به کار گرفته می‌شوند زیرا امکان پیکربندی، نظارت و بهینه‌سازی شبکه را فراهم می‌کنند.

برای آشنایی با سوئیچ‌های سیسکو و انواع آن مقاله «آشنایی با سوئیچ‌های سیسکو» را مطالعه کنید.

جدول مقایسه سوئیچ مدیریتی و غیرمدیریتی

برای انتخاب بین سوئیچ مدیریتی و سوئیچ غیرمدیریتی باید نیازهای شبکه خود را در نظر بگیرید. هر یک از این سوئیچ‌ها دارای ویژگی‌های متفاوتی هستند که کاربرد خاص خودشان را دارند.

تاکنون، تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه را بررسی کردیم اما در ادامه و برای تکمیل این مبحث، جدول مقایسه سوئیچ مدیریتی و غیرمدیریتی و سوئیچ مدیریتی هوشمند را مشاهده می‌کنید.

چه زمانی باید از سوئیچ مدیریتی استفاده کنیم؟

استفاده از سوئیچ‌های مدیریتی زمانی توصیه می‌شود که شبکه نیاز به کنترل دقیق، امنیت بالا و مدیریت پیشرفته داشته باشد. موارد کلیدی برای انتخاب سوئیچ مدیریتی عبارتند از:

1. در زیرساخت‌های بزرگ با حجم بالای داده و ارتباطات پیچیده مانند شبکه‌های سازمانی و دیتا سنترها، سوئیچ‌های مدیریتی امکان نظارت و کنترل موثر را فراهم می‌کنند. شبکه‌های پیچیده که شامل سرورها، نقاط دسترسی بی‌سیم، رایانه‌های شخصی و دستگاه‌های IoT هستند، معمولا به گزینه‌های پیکربندی موجود در سوئیچ‌های مدیریتی نیاز دارند.
2. برای کنترل ترافیک و مانیتورینگ، تحلیل داده‌های شبکه، جلوگیری از ازدحام ترافیک، و بهینه‌سازی عملکرد، قابلیت‌هایی مانند QoS، SNMP و NetFlow ضروری هستند که سوئیچ مدیریتی این قابلیت‌ها را دارد.
3. به دلیل پشتیبانی از QoS، شکل‌دهی ترافیک، VLAN و تجمیع لینک‌ها، سوئیچ‌های مدیریتی از برنامه‌های بلادرنگ مانند VoIP، کنفرانس‌های ویدیویی و استریمینگ، بهتر پشتیبانی می‌کنند.
4. در محیط‌هایی که نیاز به تقسیم شبکه به دامنه‌های جداگانه و اعمال سیاست‌های دسترسی متفاوت وجود دارد، VLAN و تنظیمات امنیتی پیشرفته در سوئیچ‌های مدیریتی بسیار کاربردی هستند.
5. سوئیچ‌های مدیریتی هم از نظر قیمت و هم از نظر راه‌اندازی و نگهداری، گران‌تر از سوئیچ‌های غیرمدیریتی هستند، زیرا نیاز به به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری، وصله‌های امنیتی و اغلب یک متخصص حرفه‌ای برای راه‌اندازی و نگهداری دارند.
6. اگر شبکه کسب‌وکار به صدها عدد دستگاه نزدیک شود، سازمان ممکن است به سوئیچ مدیریتی نیاز پیدا کند. در این صورت، توانایی تقسیم LAN به چندین دامنه پخشی با استفاده از VLAN می‌تواند عملکرد بهینه شبکه را تضمین کند. علاوه بر این، کسب‌وکارهای بزرگ‌تر معمولا یک متخصص شبکه در تیم IT خود دارند که می‌تواند قابلیت‌های پیشرفته عملکرد، امنیت و نظارت را پیکربندی کند.
7. زمانی که لازم است دسترسی کاربران کنترل شود، حملات سایبری شناسایی شوند و تنظیمات امنیتی پیشرفته اجرا شوند، سوئیچ مدیریتی نقش خود را به خوبی ایفا می‌کند.
8. زمانی که نیاز به افزونگی و تحمل خطا وجود دارد و لازم است از تکنولوژی‌هایی مانند STP و تجمیع لینک برای جلوگیری از قطعی ارتباط استفاده شود، سوئیچ مدیریتی کاربرد دارد.

چه مواقعی سوئیچ غیرمدیریتی کافی است؟

سوئیچ‌های غیرمدیریتی زمانی گزینه مناسبی هستند که نیاز به تنظیمات خاص و کنترل پیشرفته وجود نداشته باشد. برخی از مهمترین کاربردها و موارد مهم برای انتخاب سوئیچ غیرمدیریتی عبارتند از:

1. محیط‌های کوچک یا موقتی: در شبکه‌های خانگی، دفاتر کوچک، نمایشگاه‌ها یا رویدادهای کوتاه‌مدت که راه‌اندازی سریع و بدون پیچیدگی مهم است، سوئیچ‌های غیرمدیریتی بهترین گزینه محسوب می‌شوند.
2. عدم نیاز به تنظیمات خاص: در مواردی که اولویت، فقط اتصال دستگاه‌ها به یکدیگر است بدون نیاز به مدیریت ترافیک، امنیت یا تخصیص پهنای باند، سوئیچ‌های غیرمدیریتی عملکرد مطلوبی دارند.
3. صرفه‌جویی در هزینه: کسب‌وکارهای کوچک با چندین دستگاه متصل احتمالا می‌توانند از یک سوئیچ غیرمدیریتی استفاده کنند. این نوع سوئیچ‌ها به قابلیت‌های پیشرفته سوئیچ‌های مدیریتی نیازی ندارند، زیرا یک شبکه تخت به‌راحتی می‌تواند سطح ترافیک تولیدشده در یک شبکه کوچک را مدیریت کند. بنابراین، هزینه اضافی سوئیچ‌های مدیریتی احتمالا برای این نوع کسب‌وکارها ارزش افزوده‌ای ندارد.

سوالات متداول درباره سوئیچ مدیریتی و غیرمدیریتی

مهمترین تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه چیست؟

سوئیچ مدیریتی به شما امکان می‌دهد تنظیمات شبکه را کنترل و پیکربندی کنید و از ویژگی‌هایی مثل VLAN، SNMP، QoS و نظارت بر ترافیک بهره ببرید. اما سوئیچ غیرمدیریتی بدون نیاز به تنظیمات و بدون تغییر در تنظیمات شبکه، کار می‌کند و فقط اتصال دستگاه‌ها را برقرار می‌کند.

آیا می‌شود بعدا سوئیچ غیرمدیریتی را ارتقا داد؟

خیر، سوئیچ‌های غیرمدیریتی قابل ارتقا به سوئیچ‌های مدیریتی نیستند، زیرا فاقد سخت‌افزار و نرم‌افزار لازم برای مدیریت شبکه هستند. اما اگر نیازهای شبکه شما تغییر کند می‌توانید سوئیچ غیرمدیریتی را با سوئیچ مدیریتی یا سوئیچ هوشمند یا سوئیچ مبتنی بر ابر جایگزین کنید.

سوئیچ غیر مدیریتی برای چه جاهایی مناسب است؟

سوئیچ‌های غیرمدیریتی برای شبکه‌های ساده و کوچک مناسب هستند، مانند دفاتر کوچک، خانه‌ها یا اتصال موقت چند دستگاه. در محیط‌های سازمانی و حرفه‌ای که نیاز به امنیت، نظارت و مدیریت دقیق شبکه دارند سوئیچ‌های مدیریتی گزینه بهتری هستند، زیرا امکان پیکربندی VLAN، تنظیم QoS و نظارت بر ترافیک را فراهم می‌کنند.

هزینه سوئیچ مدیریتی و غیرمدیریتی تفاوت زیادی دارد؟

نوع کسب‌وکار و ابعاد شبکه روی قیمت تمام شده سوئیچ، تاثیر مستقیم دارد. برای شبکه‌های کوچک یا موقتی، یک سوئیچ مدیریتی ممکن است گزینه اقتصادی‌تری باشد، اما در زیرساخت‌های سازمانی، هزینه بالاتر سوئیچ مدیریتی می‌تواند توجیه‌پذیر باشد. توجه داشته باشید که سرعت انتقال داده و تعداد پورت‌ها در سوئیچ، تاثیر زیادی بر قیمت آنها دارند.

آیا سوئیچ مدیریتی تنظیمات پیش‌فرض هم دارد؟

بله، سوئیچ‌های مدیریتی دارای تنظیمات پیش‌فرض هستند و کاربران می‌توانند بدون نیاز به پیکربندی اولیه، دستگاه را راه‌اندازی کنند. این تنظیمات معمولا شامل پیکربندی پایه‌ای VLAN شامل یک VLAN پیش‌فرض، مدیریت ترافیک و QoS در سطح پایه، آدرس‌دهی خودکار از طریق DHCP یا آدرس IP پیش‌فرض، سطوح ابتدایی امنیت مانند محدودیت‌های پورت، پشتیبانی از  STPبرای جلوگیری از حلقه‌های شبکه هستند. با این حال، برای استفاده بهینه و افزایش امنیت شبکه، بهتر است تنظیمات سوئیچ را مطابق با نیاز سازمانی سفارشی‌سازی کنید.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه در یک نگاه

در این مقاله با تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی شبکه آشنا شدیم و دانستیم که در انتخاب سوئیچ مناسب، علاوه بر ابعاد شبکه و سطح امنیت موردنیاز، باید هزینه و سطح پیچیدگی مدیریت شبکه نیز در نظر گرفته شود. اگر به دنبال راه‌حلی ساده و کم‌هزینه هستید، سوئیچ غیرمدیریتی کافی است. اما اگر به امنیت و کنترل شبکه اهمیت می‌دهید، سوئیچ مدیریتی گزینه‌ای ایده‌آل است. سوئیچ‌های مدیریتی هوشمند گزینه‌ای میان‌رده بین سوئیچ‌های مدیریتی و غیرمدیریتی هستند. این سوئیچ‌ها برای کسب‌وکارهای کوچک که بودجه محدودی دارند، اما به امنیت بهتر و بهبود عملکرد شبکه نیاز دارند می‌توانند انتخاب مناسبی باشند. پس از انتخاب و خرید سوئیچ شبکه، استفاده از خدمات شبکه مناسب، اتصال، مدیریت و امنیت داده‌ها را در بستر شبکه‌های کامپیوتری تضمین می‌کند. بسیار مهم است که خدمات راه‌اندازی، پیکربندی و مانیتورینگ شبکه را فقط از شرکت‌های معتبر و باسابقه مانند فالنیک دریافت کنید.

خدمات شبکه را به متخصصان حرفه‌ای بسپارید

با دریافت خدمات شبکه استاندارد و حرفه‌ای، هزینه‌های نگهداری یا گسترش شبکه در آینده را به شکل چشم‌گیری کاهش دهید. فالنیک به‌عنوان منتخب بیش از 30 هزار مشتری حقیقی و حقوقی، انواع خدمات شبکه را با بهترین کیفیت ارائه می‌دهد. برای اطلاعات بیشتر یا ثبت سفارش دکمه زیر را لمس کنید:

درخواست خدمات شبکهتماس فوری