تعریف نقش های امنیتی در Microsoft Dynamics CRM

در نرم افزار CRM مایکروسافت، شما می‌توانید با تعریف نقش های امنیتی، از امنیت اطلاعات خود و دسترسی هر نقش به قسمت‌های لازم در نرم افزار، اطمینان پیدا کنید؛ چرا که یکی از رسالت‌های نرم افزار CRM، امنیت اطلاعات است.

اطلاعات در Microsoft CRM، در سه سطح Security Roles ،Business Units و Security Profiles field قابل تعریف است.

در این مقاله آموزشی، به توضیح Security Roles و Business Units  می‌پردازیم:

Business Units ‌ها، واحدهای سازمانی شما هستند؛ مانند فروش، بازایابی، انبار، منابع انسانی و… . که هر بخش می‌تواند دارای نقش‌های امنیتی جدا باشد.

برای تعریف واحدهای سازمانی، مراحل زیر را طی کنید:

با کلیک روی New، می‌توانید یک Business Units ایجاد کنید.

Security Roles: این قسمت، شامل نقش‌های امنیتی بر پایه کاربر است؛ مانند مدیر فروش، کارشناس فروش، پشتیبان فروش و …. به صورت پیش فرض نقش‌های امنیتی مانند: مدیر عامل، ادمین سیستم، مدیر فروش، مدیر بازاریابی، کارشناس فروش و… وجود دارد. برای اعطای نقش‌های امنیتی به کاربران، می‌توان از نقش‌های موجود استفاده کرد، یک نقش موجود را تغییر داد و یا نقش جدید ایجاد کرد.

در ادامه به بررسی مفاهیم لازم در تعریف نقش‌های امنیتی می‌پردازیم:

سطح امتیازات:

دایره‌های رنگی موجود در صفحه تنظیمات نقش‌های امنیتی، نشانگر یک سطح دسترسی است:

 دسترسی در هیچ سطحی تعریف نشده است.

 این دایره به معنای تخصیص دسترسی در سطح کاربر است؛ به این معنا که دسترسی به رکورد‌هایی که کاربر فعلی، برابر با مالک آن است و یا با آن کاربر، یا تیم او به اشتراک گذاشته شده است را ارائه می‌دهد.

 به کاربر، دسترسی در سطح واحد تجاری خود (Business Unit) می‌دهد. این سطح دسترسی مناسب سرپرست واحد‌ها است.

 این دسترسی به سطح واحد تجاری کاربر و واحد‌های زیر مجموعه آن اختصاص داده می‌شود. این دسترسی معمولا برای مدیران میانی است.

 این سطح، بالاترین دسترسی موجود است که در سطح کل سازمان اعمال می‌شود. این دسترسی، مناسب مدیران ارشد و ادمین است.

امتیازات در سطح رکورد:

این امتیازات در هشت سطح تعریف می‌شود:

Create: اجازه ایجاد کورد جدید است؛ اینکه چه نوع رکوردهایی را بتواند ایجاد کند، به نقش امنیتی اعطا شده بستگی دارد.

Read: اجازه خواندن رکورد را در سطح نقش امنیتی مشخص می‌کند.

Write: اجازه ویرایش بعد از سیو وایجاد یک رکور را تعیین می‎کند.

Delete: اجازه پاک کردن یک رکورد را برای کاربر مشخص می‌کند.

Append: این دسترسی در خصوص رکورد‌های وابسته به موجودیت است. برای مثال، اگر در فرصت، دسترسی Append در سطح کاربر داده شود، امکان ایجاد یادداشت در فرم فرصت، وجود خواهد داشت.

Append to: این دسترسی امکان وابسته کردن موجودیت در سایر موجودیت ها را فراهم می‌کند. برای مثال، اگر در یادداشت، دسترسی Append to داده شود، می‌توان آن را به فرصت اضافه کرد.

Assign: اجازه ارجاع دادن یک رکورد را با توجه به نقش‌های امنیتی اعطا شده، مشخص می‌کند.

Share: اجازه به اشتراک گذاری رکورد‌ها را مشخص می‌کند.

تفاوت Share با Assign در این است که در Assign کردن، مالک رکورد تغییر می‌کند اما در Share کردن، مالک تغییر نمی‌کند اما کاربر یا تیمی که رکوردی با او به اشتراک گذاشته می‌شود، طبق مجوزهایی که در هنگام اشتراک‌گذاری به او داده می‌شود می‌تواند روی آن رکورد، اکشن نشان دهد.