آشنایی با SSD های Read Intensive و Write Intensive

Read Intensive SSD، هارد درایو یا cache ای است که بیشتر برای برنامه هایی استفاده می‌شود که کمتر نیاز به نوشتن دارند.

Read Intensive SSD قادر به استفاده از NAND flash memory است و تحمل پذیری یا Endurance آن کمتر از SSDهایی است که در محیط‌های کاری Write Intensive SSD استفاده می‌شود: مانند پردازش تراکنش آنلاین، محاسبات با کارایی بالا و انبار داده‌ها.

نوشتن‌های زیاد باعث فرسوده شدن NAND flash می‌شود، به همین دلیل تولیدکنندگان SSD، برای بهتر کردن تحمل پذیری در Write Intensive SSD از انواع قابل اطمینان‌تر NAND flash و Overprovision flash و یا الگوریتم‌های خاص استفاده کنند.

تولیدکنندگان هارد گاهی اوقات SSD هایی از سطوح مختلف تحمل پذیریارائه می‌کنند و ظرفیتی را برای Read Intensive و Write Intensive و یا ترکیبی از هر دو را در نظر می‌گیرند. برای مثال یک Read Intensive بهتر است فقط یک تا سه ”نوشتن روزانه بر روی درایو (DWPD)” را گارانتی کند، اما ظرفیت بالاتر در Write Intensive SSD ها هم ارائه می‌کنند که می‌تواند بیشتر از ۲۵ DWPD را پشتیبانی کند. Write Intensive SSD ها ظرفیت پایین‌تری دارند، چون درصد زیادی از NAND flash برای استفاده به عنوان جمع آوری زباله و جبران پتانسیل چیپ فرسوده شده یا معیوب رزرو می‌شود.

Read Intensive SSD ها بیشتر از NAND flash memoryهای ارزان استفاده می‌کنند: مانند (multilevel cell (MLC و (triple-level cell (TLC ها. write-intensive SSD بیشتر از (enterprise MLC (eMLC یا (single-level cell (SLC که تحمل پذیری بالاتری نسبت به MLC و TLC به ارمغان می‌آورند، استفاده می‌کنند. سیستم های ذخیره سازی که از MLCهای ارزان‌تر برای حجم کاری Write Intensive استفاده می‌کنند به طور کلی، از الگوریتم‌های خاص و روش‌های دیگر برای مدیریت تحمل پذیری استفاده می‌کنند.