سرور اچ پی با گارانتی معتبر ایران اچ پی

برای انتخاب سرور مورد نظر علاوه بر تعداد کاربران، سرویس‌های مورد نظر برای پیاده سازی، باید به بودجه و احتمال تغییر و توسعه نیازها نیز توجه کرد. در صورتیکه اطمینان دارید نیازهای شما فراتر نمی‌رود و حداقل بودجه ممکن برای خرید تجهیزات را در دسترس دارید توصیه می‌شود از سرورهای سری مبتدی که عموماً امکان نصب یک پردازنده و چهار عدد رم دارند استفاده کنید. اما اگر بودجه بیشتری در اختیار دارید و احتمال می‌دهید با توسعه کسب‌وکارتان مجبور خواهید بود دستگاه خود را ارتقا دهید توصیه می‌شود از سری سرورهای سطح متوسط که عموماً امکان نصب دو پردازنده و بین 18 تا 24 عدد رم را دارند (البته با در نظر گرفتن حداقل میزان پردازنده و رم در ابتدا) استفاده کنید زیرا با توسعه نیازهای شما امکان ارتقا سرور نیز مهیا است.

پر فروش ترین سرورهای اچ پی سری HPE ProLiant DL380 است. این سرور از دو پردازنده Intel Xeon E5 V3/V4 و 24 اسلات رم (3 ترابایت ظرفیت) پشتیبانی می‌کند. مهمترین دلیل پر فروش بودن این محصول انعطاف‌پذیری بالا در پیکربندی آن است به طوریکه می توان با قیمتی بسیار مناسب پیکربندی با یک پردازنده 6 هسته‌ای و 4 گیگابایت رم را تهیه کرد. البته که اگر این سرور را با دو پردازنده 22 هسته‌ای و 1.5 ترابابت رم بخواهید، و قیمت بیشتری باید پرداخت کنید. این انعطاف در پیکربندی باعث شده این محصول در همه ابعاد سازمانی (کوچک، متوسط و بزرگ) قابل استفاده باشد. پشتیبانی از نرم‌افزار مدیریتی HPE iLO که قابلیت‌های وسیع مدیریت از راه دور سرور را فراهم می‌کند و امکان بهره‌گیری از کارت‌های شبکه 40 گیگابایتی از دیگر قابلیت‌های سرور DL380 است.

برای انتخاب سرورهای پیشرفته باید منابع مورد نیاز خود از قبیل قدرت پردازشی، تعداد هسته پردازشی، میزان رم، حجم و نوع ذخیره سازی اطلاعات، نحوه اتصال دستگاه با پیکربندی شبکه و سایر دستگاه‌ها را بررسی کنید. سپس با آگاهی از منابع مورد نیاز به انتخاب محصول مورد نظر بپردازید. در حال حاضر قوی‌ترین پرولیانت سرورهای اچ پی از رده رک‌مونت، سرورهای سری DL5XX هستند که قابلیت نصب 4 پردازنده با 24 هسته از سری پردازنده‌های Intel Xeon E7 در نسل 9 و با 28 هسته از سری پردازنده‌های Intel Xeon Scalable در نسل 10 را دارند. این محصولات همچنین امکان نصب بیش از 12 ترابایت حافظه در نسل 9 و 6 ترابایت حافظه در نسل 10، انواع هارددیسک‌ها با سرعت و ظرفیت متفاوت ( 38.4 ترابایت در نسل 9 و 734 ترابایت در نسل 10)، و دو درگاه شبکه با سرعت 10 گیگابیت در نسل 9 و سرعت 10/25 گیگابیت در نسل 10 را دارند.

برای اینکه سرور شما قابلیت مجازی سازی داشته باشد باید پردازنده نصب شده بر روی آن دارای قابلیت Hyper Threading باشد. البته در مشخصات فنی پردازنده عموما عبارت VT که مخفف Virtualization Capability است قید می‌شود. تعداد ماشین‌های مجازی قابل نصب در سرور متناسب با منابع سخت افزاری در دسترس است. شما برای انتخاب یک سرور برای پیاده‌سازی سیستم مجازی ابتدا باید سرویس‌های مورد نیاز را مشخص کنید. سپس مشخص کنید هر سرویس که به صورت یک ماشین مجازی پیاده می‌شود به چه منابع سخت افزاری احتیاج دارد (دقیقا مانند اینکه قرار است از سرور سخت افزاری استفاده کنید) سپس مشخص می‌شود که شما به چند هسته پردازشی با چه فرکانسی و چه میزان حافظه و رمی احتیاج دارید و در نهایت مجموع منابع مورد نیاز را با حداکثر ظرفیت یک سرور سخت افزاری تطبیق داده و سرور صحیح را انتخاب کنید

از نکات مهم در دیتاسنترها فضاییست که هر دستگاه اشغال می‌کند در نتیجه باید از سرورهایی که ارتفاع آنها یک یونیت است استفاده کرد. اگر فقط این موضوع برایتان مطرح است، از محصولات یک یونیته اچ پی استفاده کنید که عبارتند از سرورهای DL120،DL160 و DL360 . در صورت عدم محدودیت بودجه از بلید سیستم‌ها هم می‌توان استفاده کرد.

بله، هنگام انتخاب دستگاه حتما به نوع Storage Controller دستگاه توجه داشته باشید. با کنترلرهایی که دارای حافظه نباشند امکان ایجاد ریدهای دارای Parity دیسک وجود ندارد. مثلا رید 5 و 6 قابلیت پیاده‌سازی بر روی کنترلر HPE Smart Array B140 را ندارند. کنترلرهای بدون حافظه کش برای انواع روش‌های Stripping و Mirroring استفاده می‌شوند و کنترلرهای دارای کش علاوه بر روش‌های فوق برای روش Parity نیز کاربرد دارند.

در کل قرار دادن سرور در اتاق مخصوص که فاقد پنجره بوده و کف و دیوارهای آن توسط سرامیک پوشانده شده باشد و به وسیله دستگاه‌های اسپلیت خنک و رطوبت و غبار آن جذب شود، ایده‌آل خواهد بود. در شرایطی که سرور روشن و در حال کار است:
1. دمای استاندارد محیط نگهداری سرور (اتاق سرور) بین 20 تا 24 درجه سانتیگراد است. (دمای بالا منجر به کاهش کارایی تجهیزات و کاهش عمر مفید آن‌ها می‌شود). علاوه بر این، رطوبت نسبی محیط باید در محدوده 40% تا 60% باشد (به میزان رطوبت موجود در هوا در یک دمای ثابت نسبت به حداکثر رطوبتی که ممکن است در آن دما در هوا وجود داشته باشد رطوبت نسبی می‌گویند). سیستم‌های هشداردهنده نیز باید بین 30% تا 70% تنظیم باشند و به محض رسیدن رطوبت نسبی به هر یک از اعداد مذکور اعلام هشدار کنند. رطوبت بیش از حد بالا احتمال میعان را بوجود می‌آورد که منجر به ایجاد خوردگی در بوردهای الکتریکی می‌شود و رطوبت بیش از حد پایین هم احتمال تخلیه الکترو استاتیکی را افزایش می‌دهد که باعث بروز اشکال در قطعات حساس می‌شود.
2. گرد و غبار و هوای آلوده از رایج‌ترین دلایل آسیب بوردهای الکتریکی است.
3. به دلیل رفت و آمد به اتاق سرور، همواره آلودگی ایجاد می‌شود لذا با استفاده از نرم افزارهای مدیریتی مانند HPE iLO مراجعه فیزیکی به سرور را کاهش دهید.

iLO یا Integrated Light Out تکنولوژی مورد استفاده در تجهیزات سروری شرکت اچ پی است.iLO یک چیپست سخت افزاری است و دارای یک پورت خارجی Rj-45 است که در کنار سایر پورت های شبکه روی سرور قرار می‌گیرد. در بالای این پورت، ورژن متناسب با سری محصول (که براساس سال تولید سرور متفاوت است) درج شده است. به طور کلی این پورت با استفاده از فریم خود می تواند امکان اتصال از راه دور به سرور را از طریق شبکه برای کاربران ایجاد کند و سخت افزارهای سرور را مانیتور و مدیریت کند. عموما این پورت با امکانات پیش فرض نظیر ریموت شدن به سرور یا خاموش و روشن کردن آن روی دستگاه موجود است اما برای دستیابی به کلیه امکانات باید لایسنس پیشرفته آن را تهیه کنید.

ظرفیت:هاردهای SSD تاثیر قابل ملاحظه‌ای در کارایی کامپیوتر یا سرور دارند حتی بیش از یک پردازنده سریع‌تر. هارددیسک‌ها (HDD) در مقایسه با هاردهای SSD ارزان‌تر هستند و فضای ذخیره سازی بین 240 گیگابایت تا 12 ترابایت را در اختیار قرار می‌دهند. هاردهای SSD در سرورهای نسل 10، در ظرفیت‌هایی بین 240 گیگابایت تا 15.3 ترابایت عرضه می‌شوند.
سرعت:درایوهای SSD در مقایسه با HDDها تاخیر کمتر و سرعت خواندن و نوشتن بیشتری دارند همچنین از IOPS بیشتری (تعداد ورودی و خروجی در هر ثانیه) پشتیبانی می‌کنند.
HDD ها از دیسک‌های مغناطیسی گردان و هد مخصوص خواندن و نوشتن برای فعالیت استفاده می‌کنند لذا برای شروع به کار لازم است دیسک به گردش در آید به همین دلیل سرعت شروع به کار کمتری نسبت به هاردهای SSD دارند. اینتل ادعا می کند که هاردهای SSD آنها 8 مرتبه سریعتر از یک HDD عمل می‌کند در نتیجه سرعت بالا آمدن (Boot UP) بیشتری دارد. در هارددیسک ها انتقال داده پی در پی است. هد فیزیکی خواندن و نوشتن به دنبال (seeks) نقطه‌ای مناسب در هارددیسک برای اجرای عملیات خود می‌گردد که این امر در سرعت آن مهم است. نرخ انتقال اطلاعات نیز می‌تواند به دلیل چند تکه شدن فایل‌های سیستمی و قالب این فایل‌ها تحت تاثیر قرار بگیرد. در نهایت، ماهیت مکانیکی هارد دیسک نیز نشانگر محدودیت‌های عملکردی خاصی است. بالعکس در هاردهای SSD انتقال اطلاعات، پی در پی نیست بلکه بر اساس دسترسی تصادفی است در نتیجه باعث افزایش سرعت می‌شود. همچنین این درایوها عملکرد بهتری در خواندن اطلاعات دارند چرا که در آنها خواندن اطلاعات به محل فیزیکی آن ارتباطی ندارد. هاردهای برای خواندن اطلاعات، هد ندارند بنابراین هیچ تاخیری بابت جابجایی هد نخواهند داشت.
گرما، الکتریسیته، سر و صدا:از آنجایی که درایوهای SSD احتیاجی به چرخش دیسک ندارند، به برق کمتری احتیاج دارند و گرما و سر و صدا تولید نمی‌کنند.
یکپارچه‌سازی:کارایی HDD ها به دلیل چند تکه شدن فضای ذخیره سازی طی استفاده، کاهش می‌یابد بنابراین این نوع هاردها به صورت دوره‌ای به یکپارچه‌سازی احتیاج دارند. درایوهای SSD تحت تاثیر پدیده چند تکه شدن فضا قرار ندارند لذا نیازی به یکپارچه سازی هم ندارند.
مواجه با لرزش: قطعات متحرک HDD ها آن‌ها را در مقابل سقوط و آسیب‌های ناشی از لرزش حساس می‌کند. درایوهای SSD در مقابل لرزش‌هایی تا 2000 هرتز مقاومند که این مقدار بسیار بیشتر از هاردیسک‌هاست.
قیمت:کماکان (ژوئن 2015) قیمت هر گیگابایت از درایوهای SSD نسبت به هارددیسک‌ها بسیار بیشتر است. اما با پیشرفت فرآیند تولید، قیمت هاردهای SSD به طور مداوم طی سال‌های اخیر کاهش یافته است. به طوری که نسبت قیمت هر گیگابایت از درایوهای SSD در مقایسه با هارددیسک‌ها در سال 2012 بیش از 10 برابر بوده اما در سال 2015 این رقم به 4 برابر کاهش یافته و تا ابتدای سال 2017 به کمتر از 3 برابر رسید. با این حال چنین اختلاف قیمتی کماکان استفاده از این هاردها را برای بسیاری از مخاطبان غیر موجه می‌کند به همین دلیل در حال حاضر این محصولات یا به طور همزمان در کنار هارددیسکها (برای انجام بخشی از وظایف که به سرعت بالاتری نیاز دارند) استفاده می‌شود یا صرفا در سازمان‌های بزرگ که محدودیت خاصی برای بودجه ندارند.

پاور مناسب برای سرور بر اساس قطعات نصب شده روی آن سرور (مثلا پردازنده، رم، هارد و...) و مجموع توان مصرفی آن‌ها در نظر گرفته می‌شود. به همین منظور در نسل نهم سرورهای پرولیانت اچ پی، پاورهایی با توان مصرفی 500، 800 و 1500 وات در نظر گرفته شد. امکان نصب بیش از یک پاور بر روی یک سرور با هدف جلوگیری از وقفه در کار سرور، هنگام از کار افتادن یک پاور وجود دارد (Redundancy) و ارتباطی به توان مصرفی مورد نیاز دستگاه ندارد. لذا سرورهایی که امکان نصب دو پاور دارند حداقل با یک پاور و دستگاه‌هایی که امکان نصب چهار پاور دارند حداقل با دو پاور امکان فعالیت دارند اما توصیه می‌شود جهت جلوگیری از وقفه ناخواسته در کار سرور حتما از امکان Redundancy استفاده شود.

اساسا رک به مرتب شدن اتاق سرور و حفظ امنیت تجهیزات شبکه کمک شایانی می‌کند. حتی اگر سرور مورد استفاده شما از نوع رک مونت نباشد هم می‌توانید، تهیه رک را در برنامه کاری خود قرار دهید. در خصوص انتخاب رک، باید بسته به مدل و تعداد سرورها و سایر تجهیزات مد نظر برای نصب در رک، انتخاب کرد. اساسی‌ترین اطلاعاتی که می‌تواند راهگشا باشد مطالعه مشخصات فنی سرور و چک کردن ابعاد آن با رک و مقایسه ابعاد رک با ابعاد اتاق سرور (خصوصا ارتفاع اتاق سرور و عرض درب ورودی آن) است. نکته بسیار مهم در این زمینه این است که همواره عمق رک باید قدری از عمق سرور بیشتر باشد تا امکان تبادل جریان هوا و خنک کنندگی محیط اطراف سرور و درون رک به راحتی انجام شود. عموماً برای سرورهای رک مونت اچ پی، رک‌هایی با عمق 100 سانتی‌متر گزینه مناسبی هستند. رک‌ها تجهیزات و اکسسوری‌های دیگری هم دارند که عموما باید جداگانه خریداری شود. بنابراین بعد از انتخاب مدل رک حتما فراخور نیاز، خرید این اکسسوری‌ها را فراموش نکنید.

HPE Universal Media Bay قابلیتی است که به نسل 9 سرورهایDL380 و DL360، با هدف افزودن انعطاف‌پذیری، اضافه شده است. کیت‌های HPE Universal Media Bay امکان کاستومایز کردن سرور را با اضافه کردن Optical Disk Drive، پورت‌های USB، و/یا پورت‌های VGA و همچنین دو جایگاه درایو SFF بر روی سرور را فراهم می‌کنند که بر روی Bay1 سرور نصب می‌شود. این قابلیت در نسل 10 بهبود یافته و در این کیت‌ها امکان افزودن دو عدد Dual uFF به همراه کاتریج‌های M.2 نیز فراهم شده است.

در سرورهای DL380، Bayهایی برای نصب هارد درایوها، پورت VGA، USB و اپتیکال درایو در نظر گرفته شده که در شاسی‌های بیس، تنها یک Bay پر شده که می‌توان بر روی آن 8 درایو SFF را نصب کرد. اما اگر بخواهیم بیش از 8 درایو نصب کنیم، باید Bay 2 را هم فعال کنیم که به دو روش قابل انجام است که البته روش دوم مرسوم‌تر و بهتر است:
1. استفاده ازRaid کنترلر اضافی
2. استفاده از SAS Expander
کارت SAS Expander یک PCIe کارت است و بر روی رایزر سرور متصل می‌شود و با استفاده از SAS Expander می‌توان تعداد ۲۶ هارد درایو را به سرور وصل کرد.SAS Expander در واقع چند راهی است که تعداد پورت‌های رید کنترلر را افزایش می‌دهد و امکان اتصال تعداد Bay های بیشتری را به Raid کنترلر می‌دهد.

اسلات‌های حافظه در سرورهای اچ پی با رنگ‌های مختلفی دیده می‌شوند مثلا در سرور DL380 Gen9 به رنگ‌های سفید، مشکی و آبی است. برای چیدن حافظه و رم‌های مورد نظرمان بر روی سرور باید به این رنگ‌ها توجه کنیم. باید ابتدا اسلات‌های سفید سپس مشکی و در نهایت، اسلات‌های آبی رنگ را پر کنیم.
سوالی که ممکن است پیش آید این است که از میان اسلات‌های هر رنگ ابتدا کدام اسلات باید پر شود. بر روی مادربورد سرور و در کنار هر اسلات حافظه، یک عدد و یک حرف انگلیسی دیده می‌شود. برای قرار دادن حافظه بر روی اسلات‌ها باید به ترتیب حروف الفبای انگلیسی پیش رویم یعنی ابتدا A سپس B و ... .
حروف الفبای انگلیسی پیش رویم یعنی ابتدا A سپس B و ... . نکته دیگری که باید به آن توجه کنید این است که در سرورهایی با بیش از یک پردازنده، هر پردازنده اسلات‌های مخصوص به خود را دارد.

بالا بودن Uptime و Availability در سرورها اهمیت زیادی دارد و بنا بر این اهمیت هم تکنولوژی‌های متعددی از جمله افزونگی یا Redundancy ارایه شده است. قرار دادن قطعات افزونه و Redundant بر روی سرور باعث می‌شود Downtime سرور کاهش یابد و از ایجاد وقفه در کار سرور جلوگیری شود. منظور از استفاده از قطعات Redundant این است که دو قطعه مشابه را در پیکربندی سرور قرار می‌دهیم تا هر زمان که قطعه در حال کار، Fail یا خراب شد، قطعه دوم که به صورت آماده به کار است، جایگزین آن شده و شروع به کار کند.

امکان خرابی قطعات سرور و نیاز به تعویض قطعه وجود دارد، گاهی هم نیاز است سرور را ارتقا دهیم مثلا افزودن یا تعویض هارد دراویو یا پاور. اگر قرار باشد برای انجام این کارها سرور را خاموش کنیم، Availability و دسترس‌پذیری بسیار پایین می‌آید و Down شدن سرویس‌هایمان تبعات زیادی خواهد داشت. برای جلوگیری از ایجاد وقفه در کار سرور، هات پلاگ به کمک ما می‌آید تا همچنان که سرور روشن و در حال کار است، قطعه مورد نظر را برداشته و قطعه دیگر را جایگزین کنیم.

هنگام پیاده‌سازی RAID بر روی هارد درایو های سرور، می‌توان تعدادی درایو را به صورت درایو Spare به لاجیکال درایو اختصاص داد. در نتیجه اگر هارد درایوهای متعلق به لاجیکال درایو، Fail و یا از دست خارج شوند، درایو Spare به عنوان درایو جایگزین آن‌ها استفاده می‌شود. با این تکنولوژی، امنیت اطلاعات ذخیره شده بر روی سرور فراهم می‌شود.

کاربرد هر سه این قطعات، برقرار ارتباط بین سرور و شبکه است اما جایگاه استفاده از آن‌ها متفاوت است:
برای ارتباط میان سرور و شبکه LAN از NIC استفاده می‌کنیم.
برای ارتباط میان سرور و شبکه SAN از HBA استفاده می‌کنیم و می‌دانیم که در SAN و در نتیجه در HBA از تکنولوژی فیبر نوری برای انتقال اطلاعات و ارتباط با شبکه SAN استفاده می‌شود.
CNA قادر است هم وظیفه HBA و هم وظیفه NIC را انجام دهد. یعنی برای ارتباط سرور هم با شبکه SAN و هم با شبکه LAN می‌توانیم از CNA استفاده کنیم.

به طور کلی هارد درایوهایی که در سرور و استوریج استفاده می‌شوند، به دو نوع LFF و SFF تقسیم می‌شوند. LFF عبارت کوتاه شده Large Form Factor است و اندازه 3.5 اینچی دارند. SFF عبارت کوتاه شده Small Form Factor است و اندازه 2.5 اینچی دارند. شاسی‌های سرورها برای پشتیبانی از هر نوع، فرمت خاصی آن نوع را دارند. البته با استفاده از کیج می‌توان SFF را به LFF تبدیل کرد. در برخی مدل سرورهای اچ پی مانند DL380 از هر دو نوع هارد درایو به صورت ترکیبی پشتیبانی می‌شود.

این عدد بیانگر سرعت انتقال اطلاعات توسط اینترفیس‌های درایو است یعنی درایو با سرعت 6 یا 12 گیگابیت در ثانیه می‌تواند اطلاعات را منتقل کند. سرعت 12 در مقایسه با سرعت 6، برتری‌هایی دارد:
1. افزایش توان عملیاتی سرور
2. دو برابر شدن نرخ انتقال داده
3. افزایش پهنای باند
4. گلوگاه کم‌تر در IO
5. دسترسی سریع‌تر به داده‌های حیاتی و Critical