انواع دسکتاپ کاربران در VDI

در این مقاله قصد داریم در مورد دسکتاپ های persistent و non persistent مطالبی بیان کنیم. بسیاری دیگر از ویژگی‌ها و مزایای پیاده سازی و راه اندازی دسکتاپ مجازی را در مقاله “مجازی سازی دسکتاپ  یا VDI چیست؟” می‌توانید بخوانید.

دسکتاپ در VDI چیست؟

دسکتاپ ها به صورت ماشین هایی مجازی و اختصاصی بر اساس مدل 1:1 برای کاربران در نظر گرفته می‌شوند. یعنی به ازاء هر کاربر یک دسکتاپ تخصیص داده می‌شود. کاربران به دسکتاپ مخصوص خود متصل می‌شوند چیزی شبیه به دسکتاپ فیزیکی که قبلا مورد استفاده قرار می‌گرفت. وقتی کاربر جدیدی به سیستم ورود می‌کند، دسکتاپ مورد نیاز ساخته و آماده شده و در اختیار او قرار می‌گیرد.

انواع دسکتاپ کاربران در VDI

انتخاب نوع دسکتاپ کاربر در طراحی زیرساخت VDI خیلی مهم است. دسکتاپ ها به صورت بالقوه روی استوریج و ذخیره ساز تاثیر مستقیمی دارند. دو مدل برای انتخاب دسکتاپ در زیرساخت VDI وجود دارد:

1. دسکتاپ Persistent و اختصاصی
2. دسکتاپ non-persistent و فلوتینگ

حال سوال این است: دسکتاپ را چگونه پیاده سازی کنیم؟ به صورت اختصاصی (Persistent) یا به صورت فلوتینگ (non-persistent).

دسکتاپ Persistent چیست؟

در Persistent Desktop، کاربران، دسکتاپ اختصاصی خود را دارند تا تمام مستندات، برنامه‌ها و تنظیمات نگهداری شود. اولین بار که کاربر متصل می‌شود، دسکتاپ به صورت استاتیک در اختیار او قرار گرفته و در موارد بعدی نیز همین دسکتاپ به کاربر داده می‌شود و کاربران، اجازه دسترسی به سایر دسکتاپ ها را ندارند. اغلب شرکت‌ها از این مدل استفاده می‌کنند. به طور خلاصه دسکتاپ های persistent مدلی از مجازی سازی دسکتاپ است که کاربران فایل های خود را ذخیره می‌کنند، تنظیمات را تغییر می‌دهند و شخصی سازی ها را انجام می‌دهند و در انتها تمام موارد، محفوظ باقی می‌ماند. این مدل راه اندازی دسکتاپ را می‌توانیم به حالت یک سیستم فیزیکی تشبیه کنیم.

مزایای دسکتاپ Persistent

راه اندازی ماشین های مجازی برای کاربران در این روش بسیار راحت و بدون پیچیدگی است. هر بار که کاربر لاگین می‌کند تمام نیازمندی‌ها وجود داشته و تغییری در سیستم رخ نداده است. تمامی اطلاعات شخصی و فایل ها حفظ می‌شوند.

معایب دسکتاپ Persistent

تیم IT زمان زیادی را باید صرف مدیریت دسکتاپ‌ها کند. فضای ذخیره سازی زیادی مورد نیاز است و هزینه بالایی برای راه‌اندازی باید صرف شود.

دسکتاپ Non Persistent چیست؟

در دسکتاپ Non Persistent کاربران در هر بار اتصال ممکن است به دسکتاپ های مجازی متفاوتی منتقل شوند. برنامه‌ها و دیتاهای کاربران در اتصال‌های مختلف باقی نخواهد ماند و در هر بار تلاش، کاربر دسکتاپ جدیدی دریافت می‌کند. زمانی که یوزر خارج می‌شود دسکتاپ رفرش و یا ریست شده و سپس برای یوزر بعدی آماده می‌گردد. این روش از دیدگاه کاهش هزینه‌ها و کنترل بودجه فوق العاده مناسب است اما کاربران نمی‌توانند چیزی را ذخیره کنند. تعریفی که بنده برای خود از دسکتاپ ها در این حالت دارم “سندرم دسکتاپ بی‌قرار است.”

در اغلب سناریوها بهترین انتخاب تنظیمات non persistent است. دلیل کلیدی این انتخاب کاهش زمان است در این مدل نیازی به ساخت تمام دسکتاپ ها برای هر کاربر نیست. کلیه کاربران با دسکتاپ هایی که شبیه به یکدیگر هستند کار را آغاز می‌کنند و قبل از اینکه دسکتاپ در اختیار کاربر قرار بگیرد شخصی سازی صورت می‌گیرد. این کار به نرخ همزمانی کمک به سزایی می‌کند. برای مثال، ممکن است 5000 نفر در سازمان حضور داشته باشند اما فقط 2000 نفر در یک زمان لاگین کنند بنابراین 2000 دسکتاپ مجازی باید وجود داشته باشد.

یکی از مواردی که قبلا در مورد نحوه ارائه برنامه‌ها به ماشین های مجازی به صورت non persistent وجود داشت بحث پاک شدن برنامه بعد از خارج شدن کاربر از دسکتاپ بود که بالاجبار باید مجددا برنامه نصب می‌گردید که با کمک برنامه‌‎هایی مانند VMware App Volumes یا Liquidware FlexApp که جزو فناوری‌های پیشرفته VMware است مشکلات حل شده و کاربر به محض لاگین در دسکتاپ خود برنامه های مورد نیاز را دریافت می‌کند.

به طور خلاصه دسکتاپ‌های Non persistent نوعی دیگری از دسکتاپ‌ها هستند که دیتاهای کاربران بر روی آنها باقی نمی‌ماند و وقتی ارتباط بسته شود تمام دیتاهای ایجاد شده از بین می‌رود. این مدل از دسکتاپ‌ها در مراکز تماس، کیوسک ها، آزمایشگاه‌ها و… به کار می‌روند.

مزایای دسکتاپ Non Persistent

هیچ موردی برای مدتی طولانی در سیستم عامل ماشین مجازی باقی نخواهد ماند. این بدین معناست که malware ها به راحتی نمی‌توانند فعالیت کنند. زمانی که به کاربران اعتمادی نداریم و ممکن است هر لحظه با مشکلات امنیتی مواجه شویم این روش بسیار مناسب است. نیازمندی‌های سخت افزاری ما در این روش کمتر شده و پیاده سازی و مدیریت به راحتی صورت می‌پذیرد.

معایب دسکتاپ Non Persistent

دسکتاپ Non Persistent نیاز به آموزش کاربران است. زیرا در ابتدای امر کاربران تصور می‌کنند اسناد و فایل های آنها در سیستم باقی خواهد ماند و همین امر دردسرهای زیادی را به همراه خواهد داشت.

مقایسه تخصیص دسکتاپ و کلونینگ

موردی که باعث سردرگمی ادمین‌ها می‌شود تفاوت بین دسکتاپ های persistent و non-persistent و انجام کلونینگ مناسب است. همیشه به خاطر داشته باشید که عملیات کلونینگ به چگونگی ساخت و ایجاد دسکتاپ اشاره می‌کند و اصطلاحات persistent و non-persistent به چگونگی تخصیص دسکتاپ برای کاربر بازمی‌گردد.

دسکتاپ‌های persistent و non-persistent به طور کلی در مورد تخصیص دسکتاپ به کاربران است. کلون امکانی در Horizon View است که کاربران از طریق View Connection و یا vCenter دسکتاپ مناسب خود را دریافت می‌نمایند. در مورد این اصطلاحات در مقاله‌های آتی مفصل صحبت خواهیم کرد.