IPv4 چیست؟ چه کاربردی در شبکه دارد؟
با رشد سریع اینترنت و افزایش تعداد دستگاه‌های متصل، یکی از چالش‌های اساسی شبکه‌ها، برقراری ارتباط مطمئن میان میلیون‌ها کاربر است. تصور کنید میلیاردها کامپیوتر، گوشی و سرور بخواهند در یک لحظه با هم ارتباط برقرار کنند؛ بدون یک ساختار مشخص، این ارتباط هرج‌ومرج و غیرممکن خواهد بود. در چنین شرایطی، وجود یک سیستم آدرس‌دهی دقیق و استاندارد برای شناسایی هر دستگاه، اهمیت پیدا می‌کند. اینجاست که پروتکل‌های اینترنت وارد عمل می‌شوند. در میان آن‌ها، IPv4 به‌عنوان پرکاربردترین نسخه، سال‌هاست ستون اصلی ارتباطات شبکه‌ای را تشکیل داده و هنوز نقشی حیاتی در عملکرد اینترنت ایفا می‌کند. اما IPv4 چیست؟ در این مقاله با آن آشنا می‌شویم.
فهرست محتوا
IPv4 چیست؟
پروتکل اینترنت (IP) در سیر تکامل خود، در دو نسخه اصلی تثبیت شد: یکی نسخه چهارم موسوم به IPv4 و دیگری نسخه ششم که IPv6 نام دارد. نسخه چهارم یا IPv4 هنوز پرکاربردترین نسخه پروتکل اینترنت است اما با رشد فزاینده شمار کاربران اینترنت و نیز سربرآوردن اینترنت اشیاء، ظرفیت IPv4 دیگر پاسخگوی این حجم از تجهیزات نخواهدبود. چنین مواردی سبب شد IPv6 جایگزین آتی IPv4 شود، گرچه هم‌اکنون نیز استفاده از IPv6 امکان‌پذیر است.
در نسخه چهارم پروتکل اینترنت یا IPv4، آدرس‌های آی پی 32 بیتی هستند. هر آدرس IP از چهار بخش عددی تشکیل شده است که با نقطه از هم جدا می‌شوند. هر بخش می‌تواند یکی از اعداد 0 تا 255 باشد، مثل 127.0.0.1. در IPv4 آدرس‌های آی پی از 000.000.000.000 شروع می‌شوند و با 255.255.255.255 پایان می‌یابند.
با فرمت IPv4 می‌توان در کل 232 یعنی 4.294.967.296 آدرس آی پی ایجاد کرد. شاید در نگاه نخست این عدد بزرگ به نظر برسد اما باتوجه به افزایش شمار کاربران و دستگاه‌های متصل به اینترنت و نیز سربرآوردن اینترنت اشیاء که میلیون‌ها وسیله جدید را به اینترنت اضافه خواهدکرد، فرمت IPv4 دیگر کافی نیست. به همین جهت نسخه دیگری از پروتکل اینترنت موسوم به IPv6 ارائه شد. در مقاله مقایسه IP4 و IP6 می‌توانید تفاوت این دو نوع آدرس آی پی را مشاهده کنید.
