آشنایی با قانون 1-2-3، کارآمدترین روش بکاپ گیری

رعایت نکردن تکنیک 1-2-3 دلیل از دست رفتن دیتای بسیاری از کسب‌وکارها است. این تکنیک، یکی از بهترین روش‌های بکاپ گیری از اطلاعات است. در این روش، شما 3 نسخه از داده‌ها را در 2 فرمت مختلف ذخیره می‌کنید و 1 نسخه را به‌صورت آف‌سایت نگه می‌دارید. این استراتژی، افزونگی اطلاعات را تضمین می‌کند و از آسیب دیدن یا از دست رفتن داده‌ها جلوگیری می‌کند. به این ترتیب همیشه یک نسخه قابل اعتماد از داده‌ها در اختیار دارید. در این مقاله با پاسخ به سؤال قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 چیست، شما را با این تکنیک کاربردی بیشتر آشنا می‌کنیم. با ما همراه باشید.

قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 چیست؟

از زمان معرفی قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 در اواخر دهه 2000، چیزهای زیادی تغییر کرده است. با این حال، برخلاف بسیاری از فناوری‌ها که به سرعت منسوخ می‌شوند، این قانون در طول سال‌ها پابرجا مانده است و هنوز هم به‌عنوان استاندارد اصلی برای حفظ امنیت داده‌ها شناخته می‌شود. البته برخی از روش‌های اجرایی استراتژی 1-2-3 با تغییر فناوری‌های مربوط به ذخیره‌سازی داده، تکامل یافته‌اند.

همان‌طور که اشاره کردیم، قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 یک راهکار ساده و مؤثر برای ایمن نگه داشتن داده‌هاست. این قانون توصیه می‌کند 3 نسخه از داده‌های خود را در 2 نوع رسانه متفاوت نگهداری کنید که یکی از آنها باید در مکانی خارج از محل اصلی ذخیره شود. بیایید آن را جزئی‌تر بررسی کنیم:

• 3 نسخه از داده‌ها: منظور از 3 نسخه شامل داده اصلی (یا داده در حال استفاده) و دو نسخه کپی از آن است.
• ذخیره‌سازی روی 2 نوع رسانه متفاوت: طبق این قانون، باید داده‌ها را روی 2 نوع رسانه مختلف ذخیره کنید. این مورد با آنچه در اواخر دهه اول 2000 وجود داشت، متفاوت است که در ادامه بیشتر درباره آن صحبت می‌کنیم.
• نگهداری 1 نسخه به‌صورت آف‌سایت: یکی از کپی‌های داده‌هایتان را باید در مکانی دور از محل اصلی نگهداری کنید. ترجیحاً در فاصله‌ای چند کیلومتری از دو نسخه دیگر.

اگر می‌خواهید از اطلاعات شخصی، عکس‌ها، فایل‌های کاری یا داده‌های مهم سازمان خود محافظت کنید، استراتژی بکاپ گیری 1-2-3 بهترین گزینه است. این روش از بروز «نقطه شکست واحد» جلوگیری می‌کند؛ نقطه‌ای که ممکن است در اثر خطای انسانی، خرابی هارد، سرقت، بلایای طبیعی یا حمله باج‌افزاری تمام اطلاعات حیاتی خود را از دست بدهید!

قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 چگونه عمل می‌کند؟

فرض کنید چند سال پیش برای ارسال مدارک مالیاتی، از کارت ملی خود عکس گرفته‌اید و فایل آن را با نام mycard.jpg در کامپیوتر خانگی‌تان ذخیره کرده‌اید. این، همان اولین نسخه از داده شماست.

در خانه یک هارد اکسترنال هم دارید که برای بکاپ گیری از کامپیوتر شخصی‌تان از آن استفاده می‌کنید. این هارد اکسترنال، فایل mycard.jpg را نیز در فرآیند بکاپ‌گیری ذخیره می‌کند. این نسخه، دومین کپی داده است که روی رسانه‌ای متفاوت نگهداری می‌شود.

علاوه بر این، شما از یک راهکار بکاپ گیری آنلاین نیز استفاده می‌کنید که به‌صورت مداوم سیستم شما را اسکن و داده‌ها را در فضای ابری آپلود می‌کند؛ فضایی که در واقع یک مرکز داده خارج از محل (Off-Site Data Center) محسوب می‌شود. فایل mycard.jpg نیز در میان این داده‌ها قرار دارد و تبدیل به سومین نسخه از داده اصلی شما می‌شود.

چه چیزهایی در قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 عوض شده‌اند؟

وقتی استراتژی بکاپ گیری 1-2-3 برای نخستین بار معرفی شد، گزینه‌های بسیار متنوعی برای ذخیره‌سازی وجود داشت؛ از فلاپی‌دیسک‌های قدیمی گرفته تا CD، دیسک‌های بلوری، فلش USB، هاردهای اکسترنال، SSDها، ذخیره‌سازهای تحت شبکه (NAS) و حتی نوارهای مغناطیسی.

بسیاری از رسانه‌ها امروزه کنار گذاشته شده‌اند و دیگر خبری از CD و DVD نیست! برخی دیگر از آنها نیز در گذشته بسیار گران بودند، اما حالا قیمت‌شان منطقی‌تر شده است (به‌عنوان مثال SSDها). و البته یک فناوری مهم نیز در آن زمان هنوز به جریان اصلی تبدیل نشده بود: فضای ابری (Cloud)، همان چیزی که گاهی به شوخی به آن «کامپیوتر دیگران» می‌گوییم!

اما این تغییرات برای قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 چه معنایی دارند؟ آیا هنوز هم لازم است داده‌ها را روی 2 نوع رسانه متفاوت نگهداری کنیم؟

2 نوع رسانه ذخیره‌سازی؟ واقعاً هنوز لازم است؟

پاسخ کوتاه این است: بله، اما نه لزوماً. امروزه دیگر الزامی نیست که داده‌های خود را روی 2 نوع رسانه ذخیره‌سازی متفاوت (مثلاً CD و هارد) نگهداری کنید، اما باید آنها را روی «2 دستگاه جداگانه» ذخیره کنید.

پاسخ بلندتر این است که در ابتدا توضیه به استفاده از 2 نوع رسانه ذخیره‌سازی به دو دلیل مطرح شد:

• محافظت در برابر منسوخ شدن فناوری ذخیره‌سازی: مثلاً اگر رسانه‌ای مانند CD از رده خارج شود، داده‌های شما غیرقابل خواندن نخواهند شد.
• کاهش خطرات خرابی سخت‌افزار: اگر داده‌ها روی 2 دستگاه جدا ذخیره شوند، خرابی یکی باعث از دست رفتن هر دو نسخه نخواهد شد. برای مثال، اگر لپ تاپ شما ناگهان روشن نشود، هنوز می‌توانید اطلاعات را از هارد اکسترنال خود بازیابی کنید.

با وجود موارد بالا، با گسترش فضای ابری نگرانی درباره منسوخ شدن رسانه‌ها تقریباً از بین رفته است. ارائه‌دهندگان سرویس‌های ابری مسئول نگهداری از زیرساخت سخت‌افزاری هستند و اطمینان می‌دهند که داده‌های شما همواره در دسترس و سالم باقی بمانند. اگر از بکاپ ابری استفاده می‌کنید کافی‌ست داده‌های خود را روی «دو دستگاه متفاوت» نگه دارید، نه الزاماً روی دو نوع رسانه ذخیره‌سازی متفاوت.

آیا قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 هنوز هم استاندارد اصلی محسوب می‌شود؟

اگر هنوز هیچ بکاپی از داده‌های خود ندارید، بکاپ گیری براساس استراتژی 1-2-3 همچنان بهترین اقدام برای محافظت از اطلاعات شماست. ما در دنیای امروز، قانون 1-2-3 دیگر پایان مسیر نیست، بلکه نقطه شروع به‌شمار می‌رود.

افزایش حملات باج‌افزاری باعث شده که اصول پایه این استراتژی (یعنی افزونگی، فاصله جغرافیایی و کنترل دسترسی) به تقویت بیشتری نیاز پیدا کند. مجرمان سایبری با هدف قرار دادن دستگاه‌های متصل به شبکه، حتی نسخه‌های پشتیبان را نیز رمزگذاری یا حذف می‌کنند و این خطر رو به رشد است.

در نتیجه نسخه‌های پیشرفته‌تری از استراتژی کلاسیک پشتیبان‌گیری به وجود آمده‌اند، مانند قانون 1-2-3-1-O یا 4-3-2. شاید این نام‌ها در نگاه اول اغراق‌آمیز به نظر برسند، اما در واقع واکنشی منطقی به تهدیدهای جدید هستند. خوشبختانه شرکت‌هایی مانند فالنیک با خدمات راه اندازی backup server این کارهای سخت را برای شما آسان کرده‌اند تا خیالتان بابت امنیت اطلاعات مهم سازمانتان راحت باشد.

چرا به هر دو بکاپ On-Site و Off-Site نیاز داریم؟

چه در کامپیوتر خانگی و چه در سرور، داشتن یک بکاپ محلی (On-Site) روی سیستم، ساده‌ترین و سریع‌ترین روش برای بازیابی داده‌ها در صورت بروز مشکل است. اگر هارد دستگاه شما ناگهان خراب شود و اطلاعات خود را روی یک هارد اکسترنال ذخیره کرده باشید، می‌توانید بیشتر داده‌ها را به‌سرعت بازیابی کنید.

تا زمانی که بکاپ On-Site خود را به‌طور منظم به‌روزرسانی کنید، احتمال از دست رفتن اطلاعات تقریباً صفر است. فقط ممکن است چند فایل اخیر را که هنوز در نسخه‌های بکاپ ذخیره نشده‌اند، از دست بدهید. بسیاری از نرم افزارهای بکاپ گیری سرور دارای قابلیت بکاپ خودکار هستند و این کار را برای شما انجام می‌دهند.

اما در کنار بکاپ On-Site، داشتن یک بکاپ Off-Site (مثلاً در فضای ابری) بخش حیاتی یک استراتژی کامل به‌شمار می‌آید. استراتژی‌های بکاپ گیری جدیدتر با تکیه بر قدرت فضای ابری، ویژگی‌های زیر را ارائه می‌دهند:

• سهولت استفاده (Convenience): بکاپ‌گیری از حجم بالای داده‌ها در فضای ابری به‌سرعت انجام می‌شود و این داده‌ها همیشه دردسترس خواهند بود.
• دوام و قابلیت اطمینان (Durability & Reliability): داده‌های ذخیره شده در فضای ابری در برابر آتش‌سوزی، بلایای طبیعی یا خرابی سخت‌افزار در امان هستند.
• امکان همکاری (Collaboration): اشتراک‌گذاری امن داده‌ها با سطوح دسترسی مختلف در فضای ابری بسیار ساده و کارآمد است.

به‌طور خلاصه باید گفت که نسخه بکاپ On-Site سرعت بازیابی را تضمین می‌کند و نسخه بکاپ Off-Site امنیت پایدار داده‌ها را فراهم می‌آورد. ترکیب این دو، همان چیزی است که قانون پشتیبان‌گیری 1-2-3 را همچنان مؤثر و ضروری نگه داشته است.

بکاپ گیری، بهترین بیمه‌نامه داده‌های شما

استراتژی 1-2-3 مانند یک بیمه‌نامه است؛ بیمه‌ای که وقتی برای اطلاعات شما اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد، پوشش لازم را برای بازیابی داده‌ها فراهم می‌کند. داشتن این ساختار سه مرحله‌ای در سازمان، به شما اطمینان می‌دهد که در هر شرایطی گزینه‌ای برای بازگرداندن اطلاعات وجود دارد. اگر نسخه‌ای از داده‌ها را به‌صورت لوکال، نسخه‌ای را به‌صورت آف‌سایت و نسخه‌ای را به‌صورت آفلاین نگهداری کنید، تا حد بسیار زیادی از هر نوع تهدید در امان خواهید بود. اگر در این زمینه به مشاوره یا خدمات تخصصی نیاز دارید، فقط کافی است با شماره 8363-021 تماس بگیرید و از تجربه کارشناسان ما بهره‌مند شوید.