استانداردهای دیتاسنتر چیست و چرا اهمیت دارند؟

فناوری بدون زیرساخت، مثل شهری بدون جاده است؛ پر از ظرفیت، اما بدون مسیر. دیتاسنترها هسته‌ی اصلی نگهداری و پردازش اطلاعات‌اند، اما تنها زمانی می‌توانند کارآمد، امن و پایدار باشند که براساس استانداردهایی دقیق طراحی و اداره شوند. این استانداردها فقط چارچوب‌های فنی نیستند؛ بلکه تضمین‌کننده‌ی تداوم کسب‌وکار، حفاظت از داده‌ها و آمادگی در برابر بحران‌ها هستند. در ادامه این مقاله فالنیک با دنیای استانداردهای دیتاسنتر آشنا می‌شویم و می‌بینیم چرا رعایت آن‌ها دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است. در فالنیک طراحی و اجرای دیتا سنتر توسط کارشناسان متخصص و باتجربه انجام می‌شود؛ در صورت تمایل به دریافت مشاوره یا راه انداری دیتاسنتر می‌توانید روی لینک زیر کلیک کنید یا با شماره 0218363 تماس بگیرید.

خدمات طراحی اتاق سرور را با استانداردهای روز دنیا دریافت کنید

متخصصان فالنیک آماده‌اند تمامی خدمات اتاق سرور را منطبق بر آخرین استانداردهای بین‌المللی به شما ارائه کنند. ما با بیش از سی سال تجربهه، کنار شماییم تا شبکه‌ای امن، پایدار و سریع بسازید. برای دریافت خدمات یا مشاوره فوری، کلیک کنید:

خدمات طراحی اتاق سرورمشاوره فوری

تعریف استاندارد در طراحی دیتاسنتر

استانداردها در طراحی دیتاسنتر، مجموعه‌ای از چارچوب‌ها، دستورالعمل‌ها و بهترین شیوه‌ها هستند که به ایجاد محیطی پایدار، ایمن و قابل اتکا برای نگهداری و پردازش داده‌ها کمک می‌کنند. این استانداردها تمام جنبه‌های فنی و عملیاتی دیتاسنتر را در بر می‌گیرند؛ از نحوه‌ی طراحی فیزیکی فضا تا مدیریت منابع انرژی، سیستم‌های تهویه، برق اضطراری، دسترسی فیزیکی و زیرساخت‌های شبکه.

تفاوتی اساسی بین دیتاسنتر استاندارد و اتاق سرور ساده وجود دارد. بسیاری از کسب‌وکارها هنوز نمی‌دانند دیتاسنتر چیست و چه تفاوتی با اتاق سرور دارد؟ پاسخ در همین استانداردها نهفته است؛ جایی که اتاق سرور ممکن است صرفا فضایی فیزیکی برای نگهداری تجهیزات باشد، اما دیتاسنتر بر پایه‌ی اصول مهندسی شده و مقررات سخت‌گیرانه‌ای بنا می‌شود که تضمین‌کننده‌ی عملکرد ۲۴/۷ و امنیت داده‌ها است.

چرا استانداردسازی دیتاسنتر مهم است؟

بدون استاندارد هیچ تضمینی برای کیفیت، پایداری یا امنیت دیتاسنتر وجود ندارد. استانداردسازی به معنای تعریف الزامات مشخص برای طراحی، اجرا و نگهداری از دیتاسنتر است. با استانداردسازی data center می‌توانید از مزایای زیر بهره‌مند شوید:

• کاهش خطاهای انسانی در طراحی و مدیریت
• افزایش قابلیت اطمینان و عملکرد
• فراهم‌سازی امکان رشد و مقیاس‌پذیری
• سهولت در ارزیابی و ممیزی توسط نهادهای معتبر

در محیطی که داده‌ها با ارزش‌ترین دارایی سازمان‌ها محسوب می‌شوند، رعایت استانداردها یعنی تضمین اعتماد مشتریان و حفظ اعتبار برند.

نهادهای تدوین‌کننده (Uptime Institute، ANSI، TIA)

استانداردهای دیتاسنتر توسط نهادهای بین‌المللی معتبر تدوین می‌شوند که هرکدام رویکرد و حوزه‌ی تمرکز خاص خود را دارند.

• Uptime Institute: مشهورترین مرجع در زمینه طبقه‌بندی دیتاسنترها بر اساس سطح دسترسی‌پذیری و تحمل خطا (Tier I تا IV). این استاندارد کمک می‌کند سازمان‌ها بر اساس نیاز خود، سطح مناسبی از زیرساخت را انتخاب کنند.
• ANSI (American National Standards Institute): این نهاد آمریکایی بر یکپارچگی و هماهنگی استانداردهای صنعتی نظارت دارد. استاندارد ANSI/TIA-942 از مهم‌ترین مرجع‌ها در طراحی دیتاسنتر محسوب می‌شود.
• TIA (Telecommunications Industry Association): این نهاد نیز با همکاری ANSI، استاندارد TIA-942 را توسعه داده است که الزامات فنی دقیق برای طراحی، نصب و بهره‌برداری از دیتاسنترها را ارائه می‌دهد.

وجود این نهادها به معنای وجود زبان مشترک جهانی برای طراحی و ارزیابی دیتاسنترها است.

اثر استاندارد سازی دیتاسنتر بر پایداری و امنیت اطلاعات

رعایت استانداردها نقش حیاتی در تضمین پایداری عملیاتی و امنیت اطلاعات ایفا می‌کند. برخی از مهم‌ترین مزایای آن عبارت‌اند از:

• پایداری: با پیاده‌سازی استانداردها، دیتاسنتر در برابر قطعی برق، خرابی تجهیزات یا حتی بلایای طبیعی مقاوم می‌شود. ساختارهای تکرارشونده، مسیرهای جایگزین و طراحی ماژولار همگی از اصول استانداردی هستند که مانع از توقف سرویس‌ها می‌شوند.
• امنیت اطلاعات: استانداردها شامل تدابیر جدی برای کنترل دسترسی فیزیکی و منطقی، مقابله با حملات سایبری و حفظ محرمانگی داده‌ها هستند. بدون چنین چارچوب‌هایی احتمال نفوذ، خرابکاری یا نشت اطلاعات به شدت افزایش می‌یابد.
• مانیتورینگ و مدیریت بهتر: استانداردسازی امکان پیاده‌سازی سیستم‌های نظارت و هشداردهی دقیق‌تری را فراهم می‌کند که در کاهش زمان قطعی و افزایش کارایی کلی تاثیرگذار است.

معرفی استاندارد TIA-942 در دیتاسنتر

استاندارد TIA-942 یکی از جامع‌ترین و پذیرفته‌شده‌ترین استانداردها برای طراحی و ساخت دیتاسنترها در سطح جهانی است. این استاندارد توسط Telecommunications Industry Association تدوین شده و هدف آن، ایجاد چارچوبی برای تضمین عملکرد پایدار، ایمن و قابل توسعه‌ی مراکز داده است. TIA-942 از معدود استانداردهایی است که به طور کامل به تمامی جنبه‌های فنی و زیرساختی دیتاسنتر می‌پردازد و به همین دلیل، مرجعی مورد اعتماد برای مهندسان، مدیران فناوری اطلاعات و مشاوران پروژه‌های زیرساختی به شمار می‌آید.

استاندارد TIA-942چه چیزی را پوشش می‌دهد؟

این استاندارد تقریبا تمام جنبه‌های حیاتی طراحی و عملکرد دیتاسنتر را پوشش می‌دهد. از طراحی فیزیکی فضا گرفته تا الزامات زیرساختی و عملیاتی. تمرکز اصلی آن بر فراهم آوردن بستری قابل اتکا برای انتقال، پردازش و نگهداری داده‌ها است. مواردی چون سیستم‌های توزیع برق، تهویه و سرمایش، کابل‌کشی ساخت‌یافته، امنیت فیزیکی، مسیرهای افزونه، سیستم‌های اطفا حریق و حتی موقعیت جغرافیایی ساختمان در چارچوب این استاندارد قرار می‌گیرند. این پوشش جامع، آن را به ابزاری ضروری برای ارزیابی و طراحی دیتاسنترها تبدیل کرده است.

اجزای اصلی استاندارد TIA-942 در دیتاسنتر چیست؟

کابل‌کشی ساخت‌یافته یکی از پایه‌های اصلی TIA-942 است. این استاندارد به تفصیل مشخص می‌کند که چه نوع کابل‌هایی در کدام قسمت‌ها باید استفاده شوند و چطور مسیرهای کابل باید ایزوله و منظم باشند تا از تداخل یا خرابی جلوگیری شود.

در حوزه تامین برق، استاندارد بر استفاده از منابع تغذیه پشتیبان، ژنراتورها، UPS و مسیرهای تغذیه‌ی موازی تاکید دارد تا حتی در صورت بروز قطعی، تجهیزات حیاتی به کار خود ادامه دهند.

سیستم‌های سرمایش نیز بخش مهمی از استاندارد را تشکیل می‌دهند. از نوع چیدمان رک‌ها گرفته تا روش‌های مدیریت جریان هوا و دمای محیط، همه جزئیات برای حفظ دمای عملیاتی مناسب تعریف شده‌اند.

در زمینه امنیت فیزیکی، استاندارد شامل مقرراتی در مورد کنترل دسترسی، نظارت تصویری، طراحی ورودی‌ها و استفاده از دیوارها و درب‌های مقاوم در برابر نفوذ آب یا آتش است.

سطوح تطابق (Rated 1 تا Rated 4) در استاندارد  TIA-942

TIA-942 چهار سطح از تطابق را تعریف می‌کند که با نام‌های Rated 1 تا Rated 4 شناخته می‌شوند. این سطوح نشان‌دهنده‌ی میزان افزونگی و تحمل‌پذیری خطای یک دیتاسنتر هستند.

• Rated 1: پایین‌ترین سطح است و حداقل نیازها را برای عملکرد دیتاسنتر پوشش می‌دهد. مناسب برای سازمان‌هایی با نیازهای پایه.
• Rated 2: سطحی بالاتر با برخی افزونگی‌ها در سیستم‌های برق و سرمایش.
• Rated 3: سطحی متداول برای دیتاسنترهای تجاری و سازمانی که توانایی تحمل خطا و انجام تعمیرات بدون قطع سرویس را دارند.
• Rated 4: بالاترین سطح با افزونگی کامل در تمام سیستم‌های حیاتی. این سطح برای مراکزی مانند بانک‌ها، بورس‌ها یا مراکز خدمات حیاتی طراحی شده که حتی لحظه‌ای قطعی نیز قابل پذیرش نیست.

استاندارد TIA-942 فراتر از یک چک‌لیست فنی است و در واقع راهنمایی جامع برای ساخت دیتاسنترهایی با کیفیت بالا، عملکرد پایدار و امنیت اطلاعات به‌شمار می‌رود. این استاندارد به خوبی نشان می‌دهد که چرا رعایت اصول حرفه‌ای، تفاوتی بنیادین میان یک اتاق سرور ساده و یک دیتاسنتر واقعی ایجاد می‌کند.

آشنایی با سطوح Tier در دیتاسنتر (Tier 1 تا Tier 4)

یکی از مفاهیم کلیدی در ارزیابی زیرساخت دیتاسنتر، سطوح Tier است که توسط Uptime Institute تعریف شده‌اند. این سطوح معیاری برای سنجش قابلیت اطمینان، افزونگی و دسترسی‌پذیری دیتاسنتر محسوب می‌شوند. هرچه Tier بالاتر باشد، امکانات پشتیبان، ظرفیت مقابله با خطا و تداوم سرویس بیشتر خواهد بود.

درک صحیح این سطوح به سازمان‌ها کمک می‌کند تا بر اساس نیاز خود، زیرساخت مناسب را انتخاب کرده و از هزینه‌های اضافی یا خطرات پنهان جلوگیری کنند. سطوح Tier به چهار دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند:

Tier 1؛ حداقل امکانات، بدون افزونگی

دیتاسنترهای Tier 1 ساده‌ترین نوع زیرساخت را دارند. تنها شامل یک مسیر برق و سرمایش هستند و هیچ افزونگی (Redundancy) برای سیستم‌های حیاتی در نظر گرفته نشده است. این سطح اغلب برای کسب‌وکارهای کوچک مناسب است که قطعی موقت سرویس‌ها را قابل‌تحمل می‌دانند.

Tier 2؛ افزونگی محدود

در Tier 2 تجهیزات حیاتی مانند UPS، ژنراتورها و سیستم سرمایش به صورت افزونه نصب می‌شوند، اما هنوز مسیرهای جایگزین به‌طور کامل وجود ندارند. این سطح تعادلی میان هزینه و قابلیت اطمینان ارائه می‌دهد.

Tier 3؛ دسترسی بالا با قابلیت نگهداری بدون قطعی

Tier 3 استانداردی مناسب برای بسیاری از سازمان‌ها است. این سطح امکان نگهداری یا ارتقا تجهیزات حیاتی را بدون ایجاد قطعی فراهم می‌کند. همه سیستم‌های حیاتی حداقل یک افزونه دارند و مسیرهای جایگزین برای برق و سرمایش طراحی شده‌اند.

Tier 4؛ افزونگی کامل و تحمل خطا

بالاترین سطح یعنی Tier 4 برای دیتاسنترهایی طراحی شده که حتی لحظه‌ای از قطعی غیرقابل‌پذیرش است. در این سطح همه زیرسیستم‌ها به‌صورت کاملا افزونه و مستقل از یکدیگر طراحی می‌شوند. Tier 4 قابلیت تحمل خطا (Fault Tolerance) دارد؛ یعنی حتی اگر یک بخش از سیستم به‌طور کامل از کار بیفتد، دیتاسنتر بدون وقفه به کار خود ادامه می‌دهد.

برای درک دقیق‌تر سطوح استاندارد دیتاسنتر، در جدول زیر به‌صورت خلاصه ویژگی‌های اصلی هر سطح را بیان کردیم.

سایر استانداردهای رایج در طراحی دیتاسنتر

اگرچه TIA-942 و سطوح Tier از معروف‌ترین و پرکاربردترین استانداردها در طراحی دیتاسنتر هستند، اما دنیای مراکز داده به همین‌جا ختم نمی‌شود. برای پوشش کامل جنبه‌های امنیتی، ایمنی، فنی و عملیاتی، استانداردهای دیگری نیز تدوین شده‌اند که هر کدام نقش مکمل ایفا می‌کنند.

ISO/IEC 27001؛ استاندارد امنیت اطلاعات

این استاندارد بین‌المللی چارچوبی برای پیاده‌سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات (ISMS) ارائه می‌دهد. در طراحی و بهره‌برداری از دیتاسنتر، ISO/IEC 27001 تضمین می‌کند که اطلاعات حیاتی سازمان‌ها در برابر تهدیدات فیزیکی و سایبری محافظت شوند. رعایت این استاندارد نشان‌دهنده‌ی تعهد سازمان به حفظ محرمانگی، صحت و در دسترس بودن اطلاعات است.

NFPA و ASHRAE؛ ایمنی و مدیریت حرارتی

NFPA (انجمن ملی آتش‌نشانی آمریکا) مجموعه‌ای از استانداردهای ایمنی در برابر آتش، طراحی سیستم‌های اعلام و اطفا و نحوه ساخت دیتاسنترها با حداقل ریسک آتش‌سوزی را ارائه می‌دهد. استفاده از مواد مقاوم به آتش، نصب سیستم‌های گاز خنثی (مثل FM-200) و طراحی مسیرهای خروج اضطراری از مواردی هستند که تحت این استانداردها بررسی می‌شوند.

ASHRAE نیز مرجعی فنی برای طراحی سیستم‌های تهویه و سرمایش در دیتاسنترها است. این استانداردها به مهندسان کمک می‌کنند تا دمای محیط، جریان هوا و مصرف انرژی را بهینه‌سازی کرده و عملکرد پایدار تجهیزات را تضمین کنند. ASHRAE محدوده دمایی و رطوبتی پیشنهادی برای عملکرد بهینه سرورها را مشخص می‌کند.

BICSI 002؛ طراحی فنی و جزئی‌نگر

استاندارد BICSI 002 یکی از دقیق‌ترین منابع برای طراحی فنی دیتاسنترها است. این استاندارد به ‌جزئیات فنی مانند چیدمان رک‌ها، مسیر کابل‌کشی، سیستم‌های تغذیه و تهویه، ساختار فضاهای کاری و مسیرهای دسترسی می‌پردازد. همچنین یک راهنمای عملی برای مهندسان معمار، برق، مکانیک و فناوری اطلاعات است که قصد دارند دیتاسنتری استاندارد و قابل گسترش طراحی کنند.

چطور سطح مناسب استاندارد را برای سازمان انتخاب کنیم؟

انتخاب سطح مناسب استاندارد برای طراحی و اجرای دیتاسنتر، تصمیمی حیاتی است که باید با درنظر گرفتن نیازهای واقعی، منابع موجود و اهداف کسب‌وکار انجام شود. هدف این انتخاب رسیدن به بالاترین سطح استاندارد به هر قیمتی نیست، بلکه یافتن توازنی منطقی میان قابلیت اطمینان، هزینه و بهره‌وری است.

بررسی نیاز سازمانی

نخستین گام شناسایی نیازهای واقعی سازمان است. آیا دیتاسنتر تنها برای پشتیبانی از چند سیستم داخلی طراحی می‌شود یا قرار است به‌عنوان زیرساخت حیاتی برای ارائه خدمات برخط و دائمی عمل کند؟ سازمان‌های کوچک یا محلی ممکن است به سطوح پایین‌تر مانند Tier 1 یا Tier 2 اکتفا کنند، در حالی‌که شرکت‌های فناوری، بانک‌ها یا مراکز دولتی که با داده‌های حساس یا سرویس‌های لحظه‌ای سر و کار دارند، به سطوح بالاتری مثل Tier 3 یا Tier 4 نیاز دارند.

همچنین باید نوع داده‌ها، میزان حساسیت اطلاعات و نیاز به تداوم خدمات در مواقع بحران نیز بررسی شوند. برای مثال اگر چند دقیقه قطعی قابل پذیرش نیست، انتخاب سطوح پایین‌تر به‌هیچ‌وجه منطقی نخواهد بود.

ارزیابی هزینه در برابر مزیت

ساخت یک دیتاسنتر با سطح استاندارد بالا هزینه‌بر است؛ اما همیشه لازم نیست به سراغ گران‌ترین گزینه برویم. باید بررسی کرد که مزایای افزایش افزونگی، امنیت یا دسترسی تا چه حد برای سازمان ارزش اقتصادی ایجاد می‌کند. مثلا اگر قطعی یک‌ساعته موجب از دست رفتن درآمد میلیونی برای شرکت می‌شود، سرمایه‌گذاری روی Tier 3 یا Tier 4 توجیه‌پذیر خواهد بود.

در این ارزیابی باید هزینه طراحی، اجرا، نگهداری، مصرف انرژی و مدیریت روزانه نیز لحاظ شود. همچنین توجه به رشد آینده سازمان و امکان توسعه‌پذیری دیتاسنتر در آینده نیز اهمیت زیادی دارد.

سطح دسترسی مورد انتظار

یکی دیگر از شاخص‌های مهم، سطح دسترسی (Availability) است که سازمان از زیرساخت خود انتظار دارد. این سطح اغلب بر اساس درصد سالانه سنجیده می‌شود. برای مثال:

• ۹۹.۷٪ (Tier 1) یعنی بیش از یک روز قطعی در سال
• ۹۹.۹۹۵٪ (Tier 4) یعنی فقط چند دقیقه قطعی مجاز

اگر سیستم‌های حیاتی سازمان نیازمند دسترسی دائمی بدون کوچک‌ترین قطعی هستند، انتخاب سطوح پایین، ریسک بالایی به همراه خواهد داشت. اما برای کسب‌وکارهایی با فعالیت‌های محدود یا درون‌سازمانی، دسترسی کمتر نیز ممکن است قابل‌قبول باشد.

تاثیر استانداردها در مجوزها، قراردادها و اعتماد مشتریان

در فضای رقابتی امروز داشتن یک دیتاسنتر صرفا با تجهیزات پیشرفته کافی نیست؛ بلکه پایبندی به استانداردهای معتبر، نقش مهمی در جلب اعتماد نهادهای نظارتی، مشتریان و شرکای تجاری ایفا می‌کند. این استانداردها نه‌تنها چارچوبی برای عملکرد مطمئن ارائه می‌دهند، بلکه زمینه را برای دریافت مجوزها، گواهی‌های بین‌المللی و قراردادهای حرفه‌ای فراهم می‌سازند.

ممیزی و تاییدیه‌ها

یکی از اصلی‌ترین مزایای رعایت استانداردهای دیتاسنتر، سهولت در دریافت گواهی‌نامه‌های بین‌المللی و گذر از ممیزی‌های تخصصی است. برای مثال اگر یک دیتاسنتر بر اساس استاندارد TIA-942 یا BICSI طراحی شده باشد، امکان دریافت تاییدیه رسمی از نهادهای مستقل مانند Uptime Institute یا شرکت‌های ممیز ISO فراهم می‌شود.

گذر از این ممیزی‌ها تنها به معنای دریافت یک گواهی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از انطباق واقعی با الزامات امنیتی، فنی و عملیاتی است. این مسئله در مذاکرات با مشتریان حساس به کیفیت و امنیت، مزیت رقابتی بزرگی محسوب می‌شود.

نقش استانداردها در قراردادهای SLA

SLA (Service Level Agreement) یا قرارداد سطح خدمات، توافق‌نامه‌ای بین ارائه‌دهنده و مشتری است که سطح دسترسی، پاسخگویی، زمان بازیابی و کیفیت خدمات را مشخص می‌کند. برای اینکه این تعهدات واقع‌بینانه، قابل‌سنجش و قابل‌اعتماد باشند، لازم است بر پایه‌ی استانداردهای مشخص تنظیم شوند.

به‌عنوان نمونه اگر در SLA ذکر شود که دیتاسنتر باید ۹۹.۹۸۲ درصد دسترسی داشته باشد، این دقیقا معادل یک Tier 3 است. در غیاب استاندارد، اعداد و تعهدات SLA فاقد پشتوانه‌ی فنی معتبر خواهند بود و امکان پیگیری حقوقی یا عملیاتی آن‌ها دشوار خواهد شد.

اهمیت برای برند و مشتریان حساس به امنیت

مشتریانی که اطلاعات حیاتی خود را در اختیار شما قرار می‌دهند، انتظار دارند که زیرساخت شما از نظر امنیت فیزیکی، پایداری سیستم و کنترل دسترسی در بالاترین سطح باشد. در این شرایط داشتن گواهی‌هایی مانند ISO/IEC 27001 یا تاییدیه Tier 3 یا 4 از Uptime Institute، می‌تواند به‌عنوان یک فاکتور اعتمادساز در فرآیند فروش و نگه‌داشت مشتریان عمل کند.

در نهایت، رعایت استانداردها نه‌تنها کیفیت فنی دیتاسنتر را تضمین می‌کند، بلکه به تقویت اعتبار سازمان، کاهش ریسک‌های قانونی و افزایش قابلیت اطمینان در مقابل مشتریان کمک می‌کند. به همین دلیل استانداردسازی را باید جزئی جدایی‌ناپذیر از راهبرد کلان سازمان برای توسعه زیرساخت فناوری اطلاعات در نظر گرفت.

سوالات متداول درباره استاندارد دیتا سنتر

آیا دیتاسنتر Tier 3 برای همه کافی است؟
Tier 3 برای اکثر سازمان‌هایی که نیاز به دسترسی بالا و نگهداری بدون قطعی دارند کافی است. اما برای کسب‌وکارهایی با حساسیت بسیار بالا مثل بانک‌ها یا مراکز اضطراری، Tier 4 با تحمل خطای کامل گزینه مناسب‌تری است. در مقابل، برای شرکت‌های کوچک‌تر یا محیط‌های غیر بحرانی، Tier 2 هم ممکن است پاسخ‌گو باشد.

آیا می‌شود Tier را ارتقا داد؟
 بله اما به شرطی که زیرساخت از ابتدا با امکان توسعه طراحی شده باشد. ارتقا از Tier پایین‌تر به بالاتر معمولا نیازمند بازطراحی در بخش‌هایی مثل منبع تغذیه، سیستم سرمایش و مسیرهای ارتباطی است و ممکن است مستلزم توقف موقت خدمات باشد.

تفاوت TIA-942 با Uptime چیست؟
TIA-942 یک استاندارد فنی با جزئیات طراحی، کابل‌کشی، برق و امنیت است. در مقابل، Uptime Institute یک نهاد خصوصی است که سطح Tier را به‌صورت مستقل ممیزی و گواهی می‌کند. در واقع TIA راهنمای طراحی است و Uptime مرجع ارزیابی و تایید سطح عملکرد.

آنچه درباره استاندارد های دیتا سنتر آموختیم

استانداردهای دیتاسنتر فراتر از مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های فنی هستند؛ آن‌ها مانند ستون فقرات قابل اطمینان زیرساخت‌های فناوری اطلاعات هستند. از طراحی اولیه تا بهره‌برداری و پشتیبانی، استانداردها تضمین می‌کنند که مرکز داده نه‌تنها عملکردی پایدار و ایمن داشته باشد، بلکه بتواند در برابر تهدیدها و نیازهای رو به رشد کسب‌وکارها نیز تاب‌آوری نشان دهد. انتخاب استاندارد مناسب بر اساس نیازهای واقعی سازمان و توازن میان هزینه و دسترسی، تصمیمی راهبردی است که بر کیفیت خدمات، اعتبار برند و رضایت مشتریان تاثیر مستقیم دارد. بنابراین برای ایجاد زیرساختی مطمئن و رقابتی، رعایت و استناد به استانداردهای معتبر یک ضرورت انکارناپذیر است. در صورتی‌که می‌خواهید طراحی و اجرای دیتا سنتر و هر کدام از استانداردها را انجام دهید می‌توانید از کارشناسان فالنیک با سال‌ها سابقه درخشان کمک بگیرید. کافیست با شماره 0218363 تماس بگیرید یا روی لینک زیر بزنید.

خلاصه این مقاله

دیتاسنترها، مراکز نگهداری و پردازش اطلاعات، فقط زمانی می‌توانند کارآمد، امن و پایدار باشند که براساس استانداردهایی دقیق طراحی و اداره شوند. استاندارد TIA-942 یکی از جامع‌ترین استانداردها برای طراحی و ساخت دیتاسنترها است که به تمام جنبه‌های فنی و زیرساختی دیتاسنتر می‌پردازد. سطوح Tier توسط Uptime Institute تعریف شده و معیاری برای سنجش قابلیت اطمینان، افزونگی و دسترسی‌پذیری دیتاسنتر می‌باشد. سایر استانداردها نیز مانند ISO/IEC 27001 که چارچوبی برای پیاده‌سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات ارائه می‌دهد و NFPA و ASHRAE که استانداردهای ایمنی در برابر آتش و مدیریت حرارت