مشکلات امنیتی سوئیچ ها چیست و چگونه رفع می شود؟

سوئیچ شبکه مانند هر مولفه دیگر شبکه، نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارد. در این مقاله مشکلات رایج امنیتی سوئیچ ها را با معرفی 6 حمله هکری به سوئیچ‌های لایه دو بررسی کرده‌ایم و در پایان نیز به معرفی 10 راهکار رفع مشکلات امنیتی سوئیچ پرداخته‌ایم. در ادامه با فالنیک همراه باشید. برای مشاهده محصولات سوئیچ شبکه مانند سوئیچ سیسکو یا خرید سوئیچ شبکه دی لینک روی لینک کلیک کنید. همچنین برای خرید فایروال با گارانتی معتبر می‌توانید روی لینک مربوطه کلیک و از محصولات فروشگاه فالنیک دیدن کنید.

معرفی 6 نوع حمله و هک سویچ لایه 2

سوییچ‌های شبکه مورد توجه هکرها قرار دارند، زیرا در برخی موارد کارشناسان شبکه به درستی تنظیمات مربوطه را روی سوییچ اعمال نمی‌کنند و همین مسئله باعث می‌شود تا هکرها بتوانند از پیکربندی‌های ضعیف یا اشتباه برای نفوذ به شبکه استفاده کنند. همچنین، برخی مشکلات ذاتی همچون حلقه‌ها تکرار در سوییچ‌ها باعث می‌شوند تا عملکرد شبکه به شدت کاهش پیدا کند و به نوبه خود راه نفوذ هکرها به زیرساخت‌ها را هموار کنند.

سوئیچ‌های لایه 2، مانند هر دستگاه دیگر شبکه با برخی خطرات امنیتی روبرو هستند. در ادامه برخی از خطرات امنیتی در سوئیچ‌های لایه 2 را بررسی می‌کنیم:

1. ردیابی ترافیک: ردیابی ترافیک در سوییچ به معنای نظارت و ثبت ترافیک شبکه است که از طریق سوییچ عبور می‌کند. وقتی ترافیک شبکه از یک سوییچ عبور می‌کند، سوییچ می‌تواند اطلاعات مربوط به ترافیک را ثبت و ذخیره کند. این اطلاعات شامل جزئیاتی مانند مک آدرس منبع و مقصد، پورت‌های ورودی و خروجی، پروتکل‌های استفاده شده و سایر اطلاعات مربوط به فریم‌ها یا بسته‌ها می‌شوند. هکرها برای ردیابی ترافیک سوییچ از روش‌ها و تکنیک‌های مختلف برای ردیابی ترافیک شبکه استفاده می‌کنند. یکی از پر کاربردترین روش‌ها در این زمینه استفاده از نرم‌افزارهای شنودکننده مثل Wireshark، tcpdump  و TShark است که امکان رصد و ردیابی ترافیک شبکه را فراهم می‌کنند. هکرها این نرم‌افزارها را روی دستگاه‌های خود نصب کرده و می‌توانند ترافیک شبکه را دریافت و تحلیل کنند. البته برای استفاده از این روش هکرها نیاز به دسترسی فیزیکی به ترافیک شبکه یا متصل شدن به دستگاه‌های سوییچ دارند. روش پرکاربرد دیگری که هکرها از آن استفاده می‌کنند  MITM سرنام Man-in-the-Middle است که به هکرها امکان می‌دهد ترافیک بین دو دستگاه متصل به سوییچ مانند یک اکسس پوینت را کنترل کنند. با انجام این حملات، هکرها می‌توانند ترافیک را ردیابی و تحلیل کرده و اطلاعات حساس را استخراج کنند.
2. حمله جعل‌ سوییچ (Switch Spoofing): این حمله به معنای تقلید یا جعل هویت یک سوییچ در شبکه است. در این نوع حمله، هکر سعی می‌کند سوییچ جعلی را به شبکه وارد کند و به عنوان یک سوییچ معتبر نشان دهد. در این حالت، هکر قادر خواهد بود ترافیک را کنترل و ردیابی کند، اطلاعات حساس را برداشت کند یا به شکل عملیاتی به شبکه متصل شود. روش دیگری که هکرها از آن استفاده می‌کنند، استفاده از نرم‌افزارهای جعلی است. در این روش از نرم‌افزارهای جعلی یا ماشین‌های مجازی استفاده می‌شود که قابلیت شبیه‌سازی یک سوییچ را دارند. این نرم‌افزارها به هکر امکان می‌دهند تا به صورت مجازی سوییچ جعلی را در شبکه ایجاد و ترافیک را ردیابی کند. روش دیگری که هکرها از آن استفاده می‌کنند تغییر تنظیمات سوییچ است. در این روش هکر یا عامل وابسته به هکر به رابط‌های مدیریتی سوییچ دسترسی پیدا کنند و تنظیمات را تغییر می‌دهند. این تغییرات می‌تواند شامل تغییر مک آدرس، VLAN‌ها یا تنظیمات دیگر سوییچ باشد. با انجام این تغییرات، هکر می‌تواند سوییچ جعلی را در شبکه ایجاد کرده و ترافیک را کنترل کند.
3. حمله VLAN Hopping: در بردار حمله فوق هکر سعی می‌کند از یک VLAN به دیگری وارد شود و از امکانات و منابع شبکه‌ مقصد سوء استفاده کند. شبکه محلی مجازی روشی برای تقسیم یک شبکه فیزیکی به بخش‌های کوچک‌تر است که به صورت منطقی و مجزا عمل می‌کنند. در حمله VLAN Hopping، هکر سعی می‌کند از یک VLAN به VLAN دیگر سوییچ کند تا به اطلاعات و منابعی دسترسی پیدا کند که در واقع نباید به آن‌ها دسترسی داشته باشد. این حمله معمولا با استفاده از ضعف‌های موجود در پروتکل‌های VLAN انجام می‌شود. یکی از روش‌های معمول حمله VLAN Hopping، استفاده از تکنیک Double Tagging است. در این روش، هکر یک بسته شبکه ارسال می‌کند که شامل دو برچسب VLAN است. اولین برچسب VLAN مربوط به VLAN مبدا مرتبط با هکر است و دومین برچسب VLAN اشاره به VLAN مقصد دارد. با ارسال این بسته به سوییچ، هکر می‌تواند از VLAN مبدا به VLAN مقصد منتقل شود، حتی اگر اجازه دسترسی به VLAN مقصد را نداشته باشد.
4. حمله ARP Spoofing: در این بردار حمله، هکر سعی می‌کند ترافیک شبکه را تغییر داده و اطلاعات حساس را به دست آورد. در این حمله، هکر تلاش می‌کند تا جدولARP  را با نمونه خود جایگزین کند تا ترافیک شبکه را به سمت خودش هدایت کند. برای درک بهتر حمله ARP Spoofing، باید توضیح کوتاهی در ارتباط با عملکرد پروتکل ARP ارائه دهیم. پروتکل ARP به این دلیل استفاده می‌شود تا مک آدرس دستگاه‌ها را با آدرس آی‌پی آن‌ها متناظر کند. این پروتکل در شبکه‌های اترنت که بسته‌های داده با استفاده از مک آدرس ارسال و دریافت می‌شوند، استفاده می‌شود. در حمله ARP Spoofing، هکر یک درخواست جعلی ARP برای دستگاه‌های هدف می‌فرستد و خود را به عنوان دستگاه مرجع (راهنما) معرفی می‌کند. این درخواست شامل جفت IP/MAC آدرس هکر است. در نتیجه، جدول ARP در دستگاه هدف به‌طور اشتباه به‌روزرسانی می‌شود و ترافیک شبکه به مک آدرس جعلی هدایت می‌شود. با جعل درخواست‌های ARP، هکر می‌تواند ترافیک شبکه را کنترل کند و اطلاعات حساس را به دست آورد که از جمله باید به امکان مشاهده و ضبط ترافیک، تغییر و انتقال داده‌ها یا حتی دسترسی به اطلاعات حساب کاربری و رمز عبور اشاره کرد
5. حمله STP Manipulation: بردار حمله‌ای است که هکر سعی می‌کند تنظیمات STP را با هدف آسیب وارد کردن به شبکه تغییر دهد. این حمله از طریق انتقال پیام‌های STP جعلی و تغییر در توپولوژی شبکه انجام می‌شود. STP یک پروتکل شبکه است که در شبکه‌های اترنت استفاده می‌شود تا حلقه‌های بدون درخت را شناسایی و از بروز مشکلات مربوط به آن‌ها جلوگیری کند. با استفاده از الگوریتم STP، توپولوژی درختی شبکه ساخته می‌شود و مسیرهای بهینه برای انتقال داده‌ها تعیین می‌شوند. در حمله STP Manipulation، هکر تلاش می‌کند تا پیام‌های STP جعلی را در شبکه ارسال کند و توپولوژی شبکه را تغییر دهد. در این حالت، مشکلات مختلفی مثل حلقه‌های بی‌نهایت، افزایش ترافیک، وقوع اختلالات در شبکه و موارد مشابه به وجود می‌آید.
6. MAC Flooding: در حمله فوق هکر سعی می‌کند جداول مک آدرس سوئیچ شبکه را به شکل غیرمجاز پر کند. در شبکه‌های اترنت، هر دستگاه دارای مک آدرس منحصر به فردی است که برای شناسایی و ارتباط با دستگاه‌های دیگر استفاده می‌شود. در حمله MAC Flooding، حمله‌کننده بسته‌های شبکه که شامل مک آدرس جعلی هستند را ارسال می‌کند، اما آدرس فیزیکی در سرآیند بسته را تغییر می‌دهد تا برای هر بسته مک آدرس جدیدی استفاده شود. با ارسال تعداد زیادی بسته با مک آدرس جعلی، جدول مک آدرس در سوئیچ پر می‌شود و سوئیچ دیگر اطلاعات لازم برای ارسال بسته‌ها را نخواهد داشت. رویکرد فوق باعث می‌شود سوئیچ به صورت پخشی (flooding) بسته‌ها را به تمامی پورت‌ها ارسال کند که افزایش ترافیک و کاهش عملکرد شبکه را به همراه دارد.

10 راهکار برای جلوگیری از هک شدن سوییچ لایه 2

کارشناسان شبکه برای محافظت از سوئیچ‌های لایه 2 در برابر هکرها به ابزارهای مناسبی دسترسی دارند که باید متناسب با معماری شبکه از آن‌ها استفاده کنند. با این‌حال، امکان استفاده از راهکارهای زیر در ارتباط با همه سوییچ‌های لایه 2 وجود دارد.

1. اعمال کنترل دسترسی: تنظیم کنترل دسترسی به سوئیچ‌ها به شکل صحیح از اهمیت بسیاری برخوردار است. فقط کاربران و دستگاه‌های مجاز باید به سوئیچ دسترسی داشته باشند. از مکانیزم‌های مانند پروتکل 802.1X برای احراز هویت و کنترل دسترسی استفاده کنید. به طور کلی، پروتکل‌های امنیتی مثل 802.1X و Port Security نقش مهمی در کاهش حملات VLAN Hopping دارند. این پروتکل‌ها به شبکه امکان می‌دهند تا قبل از اعطای دسترسی به دستگاه‌ها، هویت کاربران را تایید کنند و مانع از جابجایی غیرمجاز کاربران میان VLAN‌های مختلف شوند. همچنین، اطمینان حاصل کنید که تنظیمات امنیتی مورد نیاز روی سوییچ‌ها فعال شده‌اند. اعتبارسنجی در سطح پورت‌ها و استفاده از شبکه‌های خصوصی مجازی بومی (Native VLAN) نرخ پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز حمله‌های سایبری را کاهش می‌دهند.
2. به‌روزرسانی نرم‌افزار: مطمئن شوید سوئیچ‌ها از آخرین نسخه میان‌افزار استفاده می‌کنند. تولیدکنندگان سوئیچ به‌روزرسانی‌های امنیتی را در بازه‌های زمانی مشخصی منتشر می‌کنند بنابراین به محض انتشار، اقدامات لازم برای نصب را انجام دهید.
3. غیرفعال کردن پورت‌های بدون استفاده: برخی از سوئیچ‌ها پورت‌هایی که بدون استفاده هستند را باز می‌گذارند. بهتر است این پورت‌ها را غیرفعال کنید تا مانع بروز حملاتی مثل Switch Spoofing شوید.
4. استفاده از VLAN: از VLAN برای جدا سازی ترافیک شبکه و ایجاد مرزهای میان دستگاه‌ها استفاده کنید. شبکه‌های محلی مجازی در صورتی که به درستی پیکربندی شده باشند قادر به مقابله با حملاتی مثل VLAN Hopping هستند و به هکرها اجازه نمی‌دهند به شکل غیرمجاز به داده‌ها و منابع شبکه دسترسی پیدا کنند.
5. مانیتورینگ ترافیک: استفاده از ابزارهای مانیتورینگ ترافیک می‌تواند به شناسایی حملات و نشت اطلاعات کمک کند. می‌توانید از نرم‌افزارهای مانیتورینگ شبکه استفاده کنید تا ترافیک شبکه را مورد نظر قرار داده و به طور مداوم آن را بررسی کنید.
6. رمزنگاری ترافیک: استفاده از رمزنگاری برای حفاظت از ترافیک شبکه مهم است. مطمئن شوید که از پروتکل‌های امنیتی مانند SSL/TLS برای رمزنگاری ارتباطات استفاده می‌کنید.
7. تنظیمات پیشرفته: سوئیچ‌ها دارای تنظیمات پیشرفته برای افزایش امنیت هستند. برای مثال، می‌توانید درخواست‌های مک آدرس را کنترل کنید تا فقط دستگاه‌های مجاز بتوانند به شبکه دسترسی داشته باشند.
8. محدود کردن ارتباطات بین پورت‌ها: می‌توانید ترافیک بین پورت‌های سوئیچ را محدود کنید و فقط به پورت‌های ضروری اجازه دسترسی دهید. این کار می‌تواند از حملاتی مانند ARP Spoofing و MAC Flooding جلوگیری کند.
9. فعال‌سازی ویژگی شناسایی مهاجمان: سوئیچ‌های پیشرفته از قابلیت‌های شناسایی و پیشگیری از بروز حملات سایبری پشتیبانی می‌کنند. با فعال کردن این قابلیت‌ها، می‌توانید حملات رایج به شبکه را شناسایی و مسدود کنید.
10. آموزش کاربران: آموزش کاربران در مورد اصول امنیت شبکه و رفتارهای امنیتی مهم است. کاربران باید آگاهی کافی در مورد خطرات امنیتی داشته باشند و شیوه‌های زیربنایی امنیت مثل استفاده از رمز‌های قوی برای ورود به سوئیچ‌ها و اطلاع‌رسانی در صورت مشاهده هرگونه فعالیت مشکوک داشته باشند.

به‌طور کلی، برای محافظت از سوئیچ‌های لایه 2 در برابر هکرها، باید رویکردی چندلایه‌ را اتخاذ کنید و از ترکیب اقدامات فیزیکی، نرم‌افزاری و آموزشی استفاده کنید تا امنیت شبکه را به حداکثر برسانید. همچنین، مهم است که با تحقیق و آگاهی از تهدیدات امنیتی جدید به‌روزرسانی‌های امنیتی را به شکل منظم نصب کنید و در صورت لزوم از کارشناسان امنیت کمک بگیرید. متخصصان نصب و راه اندازی شبکه فالنیک کنار شما هستند تا با طراحی درست و ایمن شبکه، بهترین عملکرد را تجربه کنید.